هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین ویژگی¬های بالینی، روانی- اجتماعی و روان شناختی با کیفیت زندگی و خود کارآمدی در بیماران مصروع بود. طرح پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی-¬همبستگی می¬باشد. آزمودنی¬های پژوهش، 60 نفر از بیماران بستری شده¬ در بخش نورولوژی بیمارستان علوی شهر اردبیل بود. روش نمونه¬گیری این پژوهش به صورت هدفمند می¬باشد. هم¬چنین برای سنجش ویژگی¬های بالینی از مصاحبه و پرونده-ی پزشکی بیماران استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل داده¬ها، آزمون مانوا، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره بود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بین ننگ اجتماعی با کیفیت زندگی و خود کارآمدی بیماران، رابطه¬ی منفی معنی¬داری وجود دارد. حمایت اجتماعی و مدیریت زندگی با کیفیت زندگی رابطه¬ی مثبت معنی¬داری دارند و بلاتکلیفی، تحریک¬پذیری و نگرانی هم با کیفیت زندگی رابطه¬ی منفی معنی¬داری دارند. مدیریت خود نیز با خود کارآمدی همبستگی مثبت معنی¬داری دارد. بیماری همراه، حمایت دوستان و ننگ اجتماعی قابلیت پیش¬بینی کیفیت زندگی را دارند و ننگ اجتماعی، مدیریت زندگی و مدیریت حمله هم قابلیت پیش¬بینی خود کارآمدی را دارند. یافته¬ها حاکی از آن است که ننگ اجتماعی عامل مهمی است که با کیفیت زندگی و خود کارآمدی بیماران مصروع مرتبط است. در ضمن می¬توان استنباط کرد که با آموزش مناسب برای مدیریت حملات بیماری صرع، می¬توان خود کارآمدی این بیماران را افزایش داد.