هدف اصلی این پژوهش ، بررسی و مطالعه سیرتحول نقشمایه های حیوانی وگیاهی به کار رفته در منسوجات سه دوره تاریخ میانه ایران یعنی سلجوقی ، ایلخانی و تیموری است.ابتدا به بررسی مختصر هنر در هر یک از اعصار پرداخته و سپس به بررسی صنعت پارچه بافی ایران پیش از اسلام تا انتهای دوره ی تیموری اشاره شده است. سپس به تاثیر پذیری نقش مایه های بافته شده بروی پارچه از آیین نوین اسلام و ایران قبل از اسلام در دوره ی مهمی از تاریخ ، یعنی تداخل آیین اسلام با فرهنگ باستانی ، و در نهایت گذر از این تلاقی در دوره های بعد این سرزمین، توجه شده است. از این رو، در منسوجات این دوران نیز شاهد روند پیشرفت وتکامل پارچه بافی ساسانی با مضامین مشابه و استفاده از نقوش ظریف تر با جزئیات بیشتر هستیم که به دیدگاه هنر اسلامی در باب پر کردن فضاهای خالی جامه ی عمل می پوشاند . در این راستا ، در این پژوهش سعی شده است انواع نقش مایه های حیوانی و گیاهی بافته شده بر روی پارچه های هر سه دوره معرفی، طبقه بندی و بررسی شود ودرراستای هدف این پژوهش میزان تاثیروتاثر نقش مایه های قبل وبعد از اسلام مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.روش تحقیق حاضر توصیفی تحلیلی و تاریخی می – باشد که باجمع آوری میدانی اسنادومطالب از کتابخانه ها ،مجلات و سایت های موزه های خارجی براساس مطالب استخراجی ،جداول تطبیقی نقش مایه های مذکور به منظور دسترسی آسان مخاطبین از مجموعه یافته های این پژوهش، ارائه شده است.