هدف اصلی این پژوهش اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر بوده است. در این تحقیق دو گروه آزمایش و کنترل شرکت نمودند و در وضعیت نگرش به مصرف مواد، احساس افسردگی، جرأت مندی، خودکنترلی و هیجان خواهی مورد مقایسه قرار گرفته اند. روش این پژوهش نیمه آزمایشی است و گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت آموزش مهارت های زندگی قرار گرفته اند. جامعه مورد نظر در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه سوم متوسطه در معرض خطر که تعداد آنها در حدود 400 نفر برآورد شده است. تعداد 50 نفر (گروه آزمایش 25 نفر، گروه شاهد 25 نفر) از آنان به عنوان نمونه آماری تحقیق و از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار اصلی پژوهش، پرسشنامه عوامل خطرساز و حفاظت کننده مصرف مواد محمدخانی(1389) بود. برای آزمون فرضیه¬های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره mancova استفاده شده است. مهمترین نتایج تحقیق عبارتند از: آموزش مهارتهای زندگی موجب شده است تا نوع نگرش دانش آموزان در معرض خطر نسبت به مصرف مواد مخدر به طور معناداری تغییر یابد، میزان احساس افسردگی در دانش آموزان در معرض خطر به طور معناداری کاهش بیابد، مشکلات دانش آموزان پسر در زمینه جرأت مندی و خودکنترلی کاهش یابد و همچنین از میزان هیجان خواهی دانش آموزان پسر به طور معناداری کاسته شود و بطور کلی، این نتیجه بدست آمد که آموزش مهارتهای زندگی موجب کاهش اثرات عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر در شهر کبودراهنگ گردیده است.