معماری نرم¬افزار، به عنوان اولین محصول، نقش مهم و مستقیمی در توسعه سیستم¬های نرم¬افزاری پیچیده ایفا می¬کند و با کمک آن می¬توان رفتار قابل ارزیابی سیستم، یعنی صفات کیفیتی همچون امنیت، قابلیت اطمینان، قابلیت استفاده، قابلیت تغییر و کارایی را مورد سنجش قرار داد. با ارزیابی معماری می¬توان اطمینان حاصل کرد که آیا معماری این اهداف کیفیتی را برآورده می¬کند یا خیر. یک روش برای ارزیابی معماری نرم¬افزار، ایجاد مدلی قابل اجرا از معماری است. یک مدل قابل اجرا از معماری، توصیفی رسمی از معماری محسوب می¬شود که با آن می¬توان قبل از پیاده¬سازی معماری، رفتار سیستم نهایی را مشاهده و بررسی نمود و ایرادهای احتمالی در معماری را ردیابی نمود. در این تحقیق سعی بر آن است که بتوان با استفاده از سبک¬های معماری نرم¬افزار و نمودارهای uml به یک مدل واقعی جهت توصیف معماری نرم افزار پرداخت تا به یک مدل اجرایی مبتنی¬بر شبکه پتری رنگی تبدیل و در¬نهایت ارزیابی شوند. با تبدیل مدل واقعی به مدل اجرایی امکان ارزیابی کارایی معماری نرم افزار روی مدل اجرایی فراهم می شود. انتظار می رود با استفاده از منطق فازی و تحلیل بازخورد قبل از مرحله پیاده سازی بتوان کارایی را بهبود بخشید. مقایسه¬ها نشان می¬دهد که استفاده از رویکرد فازی بهبود قابل¬توجهی در راستای ارزیابی پارامترهای غیروظیفه¬مندی سیستم نرم افزاری درپی دارد و به بهبود این پارامترها کمک می¬کند.