در عصر دوم خلافت عباسی و ظهور عوامل ضد خلافت در اواخر قرن های سوم و اوایل قرن چهارم هجری قمری ،بریدیان از جمله خاندانی بودند که از ضعف وعدم توانایی خاندان عباسی در اداره کردن مناطق تحت نفوذ خود استفاده نمودند.بصره و اهواز را که گلوگاه مهم تجاری و اقتصادی بود را در اختیار خود قرار دادند تا جایی که در سال 330 هق با نفوذ بر این مناطق و تسلط بربغداد و افزودن آن بر قلمرو خود توانستند مسیر تاریخی خلافت عباسی و حکومت های محلی دیگر را دگرگون نمایند این خاندان در فاصله سال های 316 ه تا 338 ه ق بر خوزستان و جنوب عراق (بطایح)به مدت بیست سال فرمان راندند.