در این پایان نامه، نانوکاتالیست های نیکل-مولیبدن و کبالت-مولیبدن روی پایه های مواد سیلیکاتی با حفره های متوسط (hms) و گاما آلومینا به روش سیال فوق بحرانی (scfd) با استفاده از سیال فوق بحرانی کرین دی اکسید-متانول و همچنین به روش تلقیح همزمان مرطوب (imp) ساخته شدند. برای این منظور، نمک های معدنی ni(no3)2.6h2o وco(no3)2.6h2o و پیش ماده mo(co)6 در محلول فوق بحرانی کربن دی اکسید-متانول در مجاورت پایه ها قرار گرفتند تا عمل تلقیح صورت پذیرد. سپس با استفاده از کلسینه کردن نمونه ها، نانوکاتالیست های نیکل-مولیبدن و کبالت-مولیبدن ساخته شدند. متانول به عنوان یک حلال همراه موجب حل شدن نمک های فلزی در کربن دی اکسید فوق بحرانی می شود. نمونه های تهیه شده به وسیله روش های جذب و دفع همدمای نیتروژن، جذب شیمیایی اکسیژن، پراش پرتو x، tem، edax و tpr شناسایی شدند. نتایج نشان دادند که برای نانوکاتالیست های ساخته شده به روش scfd، اکسید های فلزی با پراکندگی بالا و یکنواخت در پایه نانوکاتالیست ها پخش شده بودند. برای ارزیابی کاتالیست های ساخته شده به روش سیال فوق بحرانی در مقایسه با روش تلقیح معمولی و کاتالیست های تجارتی (com)، از فرایند گوگردزدایی یک خوراک مدل، دی بنزوتیوفن در نرمال هپتان، استفاده شد. نتایج نشان دادند که روش scfd، اثر مثبتی روی فعالیت نانوکاتالیست های ساخته شده دارد. نتایج بررسی فعالیت نانوکاتالیست های ساخته شده به روش سیال فوق بحرانی حاکی از درصد تبدیل بالاتر این نانوکاتالیست ها نسبت به کاتالیست های ساخته شده به روش تلقیح معمولی و کاتالیست های تجارتی بود. با استفاده از تجزیه و تحلیل سینتیکی و داده های راکتوری، ثابت سرعت واکنش کاتالیست ها در گستره ی دمایی 260 تا 330 درجه سانتیگراد محاسبه شدند. فرکانس برخورد و انرژی فعال سازی همه کاتالیست ها بر اساس معادله آرنیوس در فرایند گوگردزدایی دی بنزوتیوفن محاسبه شد. همچنین افزودن مقداری تولوین به عنوان یک ترکیب آروماتیکی به خوراک مدل، اثر بازدارندگی کمتری برای نانوکاتالیست ها در مقایسه با کاتالیست های ساخته شده به روش معمول و کاتالیست های تجارتی را نشان داد.