هدف از اجرای این تحقیق تأثیر ارائه الگوی شنیداری(پیش حرکتی و همزمان) بر اکتساب، یادداری و انتقال هماهنگی زمانی در یک تکلیف دو دستی ریتمیک بود. 30 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه اصفهان (سن 3±27 سال) در این تحقیق شرکت کردند که هیچکدام سابقه ی فعالیتهای موسیقیایی را نداشتند. همه ی آزمودنی ها بر اساس نمرات کسب شده در پیش آزمون، به صورت جور شده در سه گروه قرار داده شدند. این تحقیق شامل دو گروه آزمایشی دریافت کنندگان الگوی شنیداری پیش از حرکت و همزمان با آن و یک گروه کنترل بود. دو الگوی شنیداری وجود داشت که هر الگو مربوط به حرکات یک دست می¬شد. تکلیف این تحقیق شامل حرکات خطی 3:2 دو دست بود. میزان خطای هماهنگی زمانی افراد، از طریق اختلاف زمانی بین حرکات دو دست از مراحل پیش آزمون، اکتساب، یادداری فوری و تأخیری و انتقال بدست آمد. برای مقایسه عملکرد گروه¬های تحت بررسی در مرحله اکتساب از آزمون f با یک طرح مخلوط 3(گروه)× 8(جلسه تمرینی) با تکرار عامل جلسات تمرینی استفاده شد. برای مقایسه عملکرد شرکت کنندگان گروه¬های مورد نظر در آزمون¬های یاد داری و انتقال، از تحلیل واریانس یک¬راهه با سطح معناداری ( 05/0) استفاده شد. نتایج نشان داد که در مرحله اکتساب، هر سه گروه الگوی شنیداری بطور معناداری پیشرفت درون گروهی داشتند (0.05>0.001=(4.42)f). در یادداری فوری، گروه الگوی همزمان شنیداری نسبت به شرایط بدون ارائه ی الگو نتایج بهتر و معناداری را کسب کرد (0.05>0.016=(18)f)، اما الگوی¬شنیداری پیش از حرکت نتوانست اختلاف معناداری را ایجاد کند. این معناداری اختلاف، بین سه گروه، در آزمون یاد داری تأخیری و انتقال دیده نشد. به نظر می¬رسد که تغییراتی را که الگوی شنیداری طی جلسات تمرینی در گروه¬های آزمایشی ایجاد کرده است، برای این نوع تکلیف پایدار نبوده است و این احتمالاٌ به دلیل میزان توجه خواهی بالای این نوع تکالیف و عدم توجه افراد به الگوی¬شنیداری می¬باشد.