هدف: مقایسه ی موقعیت مفصل مچ پا در هنگام برخورد پاشنه با زمین در سه حالت بدون ارتز، با ارتز نیمه سخت رکابدار مفصل دار و ارتز نیمه سخت رکابدار مفصل دار تغییر یافته در افراد سالم روش بررسی: در این مطالعه¬ی نیمه تجربی (از نوع مداخله ای بدون گروه کنترل)، 18 فرد سالم (8 مرد و 10 زن) با دامنه¬ی سنی 19 تا 30 سال که به روش نمونه¬گیری غیراحتمالی و از نوع نمونه¬ی قابل دسترس بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. داده¬های مربوط به راه رفتن این افراد در طی 3 مرحله مختلف آزمون (با کفش تنها، کفش همراه با ارتز رکابدار مفصلدار، کفش همراه با ارتز رکابدار مفصلدار تغییر یافته) با استفاده از دستگاه آنالیز حرکت وایکان با 6 دوربین مادون قرمز ثبت شد. از آزمون آماری تی زوجی مقایسه¬ی وضعیت های مختلف آزمون با یکدیگر بصورت دو به دو استفاده شد. یافته¬ها : در افراد مورد مطالعه، استفاده از ارتز مفصلدار مچ پا، تاثیر معنا¬داری بر موقعیت مفصل مچ پا در صفحه¬ی ساژیتال ندارد. در افراد مورد مطالعه استفاده از ارتز تغییر یافته باعث ایجاد تغییر معناداری در موقعیت مفصل مچ پا در صفحه¬ی ساژیتال شده و زاویه¬ی مفصل مچ پا را در راستای مورد نظر افزایش می¬دهد. نتیجه¬گیری: استفاده از ارتز نیمه سخت رکابدار مفصلدار مچ پا دامنه¬ی حرکتی ساژیتال مچ پا را محدود نمی¬کند. با اضافه¬کردن استرپ کشی به صفحه¬ی کف پایی ارتز، پلانتار فلکشن مچ پا زمان برخورد پاشنه با زمین محدود شده و باعث افزایش دورسی فلکشن مچ پا می¬شود.