امروزه همه مراحل، زندگی انسان با پیچیدگی های ویژه ای که دارد؛ شناخته شده است. کودکی،نوجوانی ، جوانی ، میانسالی ، بزرگسالی و کهنسالی را که چون حلقه های بهم پیوسته یک زنجیر هستند به نحو بارزی می شناسیم. البته در موارد کودکی و نوجوانی بیش از سایر مراحل شناخت داریم. اما درباره مراحل دیگر زندگی بویژه دوره پایانی آن دانش ما نه تنها نارسا و اندک است بلکه کمبود دانش از مرحله کهنسالی که از بی توجهی به آن سرچشمه میگیرد، موجب شده است که کهنسالی را غیر منصفانه، به پیش داوریهای ناپسند کشانده و از روشن شدن نیک و بد زندگی کهنسالان جلوگیری نماید . برخی از ناظران سالمندی را به عنوان بزرگترین منبع طبیعی که مورد غفلت واقع گردیده است توصیف می نمایند. رویداد و تغییرات در ظاهر فیزیکی و نقشهای اشخاص سالمند اغلب باعث شده که اجتماع فراموش نماید سالمندان نسل جدایی از آنها نمی باشند. در این پژوهش سعی شده با بررسی دقیق نیازها و خواسته های فرد سالمند و انتظارات وی از محیط زندگیش ، به حضور پررنگ وی در بین بقیه اقشار جامعه اشاره داشته و مکانی به منظور نگهداری سالمند در جهت ارتقاء سطح کیفی محله ایجاد نماید .