بحران های زیست محیطی که ناشی از اجرای پروژه های ساختمانی، عمرانی و زیربنایی در مقیاس های گوناگون است، از جمله دلایل اصلی پرداختن به مباحث توسعه پایدار می باشد. پروژه های سدسازی به علت اینکه اثرگذاری بسیاری بر اجتماع و محیط زیست پیرامون خود دارند، از جمله پروژه هایی هستند که نیازمند رعایت هرچه بیشتر اهداف توسعه پایدار می باشند. تلاش های توسعه پایدار یا پایداری سعی دارد تا بین موضوعات زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی توازن برقرار کند تا بتوان بصورت همه جانبه این سه رکن اصلی پایداری را تحقق بخشید. به همین منظور در سایر کشورها از سیستم های مختلف جهت ارزیابی پایداری پروژه ها استفاده می شود که در ایران با عدم وجود چنین سیستم هایی روبرو هستیم. در این پژوهش تلاش شده است تا بر اساس سیستم ارزیابی ceequal کشور انگلستان و بررسی قابلیت کاربرد شاخص های این سیستم در پروژه های داخل کشور، الزامات سازمان های پروژه محور را در مسیر دستیابی به مدیریت پروژه ها با رویکرد پایدار شناسایی نماییم. در این راستا سعی شد با استفاده از پرسشنامه در بین شرکت های کارفرما، مشاور و پیمانکار فعال در زمینه پروژه های سدسازی، این الزامات شناسایی و تحلیل شود. با تحلیل نتایج مشخص شد که از دید پاسخ دهندگان بخش کارفرمایی، در نظر گرفتن سابقه عملکرد زیست محیطی طراح و پیمانکاران پروژه، از دید پاسخ دهندگان بخش مشاور در نظر گرفتن اهداف و نشانه هایی در طول فرآیند طراحی برای بررسی عملکرد زیست محیطی و اجتماعی پروژه در مرحله ساخت و از دید پاسخ دهندگان بخش پیمانکاری وجود برنامه های آموزشی در مورد مسائل اجتماعی و زیست محیطی برای افراد درگیر در پروژه و استفاده مجدد حداکثری از مصالح استفاده نشده، مهم ترین موارد دستیابی به پایداری در پروژه های سدسازی می باشد.