این مطالعه با هدف بررسی تأثیر استفاده ی معلمان زبان انگلیسی از کنشهای کلامی مستقیم، نیمه مستقیم، و غیر مستقیم در بازخوردهای خود بر دستاوردهای زبان آموزان در نوشتارو استقلال آنها انجام شد. برای انجام این کار،90 فراگیر زبان انگلیسی انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. هر گروه نوعی ازاین بازخوردها را در انشاهای خود دریافت کردند. یک آزمون نوشتار، علاوه بر یک پرسشنامه با محتوای استقلال فراگیران در قبل و بعد از این روند سه ماهه به کار برده شد. رفتارهای واقعی مستقلّانه ی فراگیران نیز بوسیله ی یک چک لیست که براساس پرسشنامه تهیه شده بود ثبت گردید. براساس نتایج بدست آمده، بازخورد غیر مستقیم بیشترین تأثیر را بر دستاوردهای نوشتاری فراگیران داشت، در حالی که بازخورد مستقیم کمترین تأثیر را نشان داد. نتایج بدست آمده ازبررسی استنباط فراگیران از استقلال خود ورفتارهای واقعی آنها نشان داد که تغییرات در این دو مقوله متفاوت از یکدیگر بوده است. براین اساس، پیشرفت معناداری در استنباط فراگیران از استقلال خود در گروههایی که بازخورد مستقیم وغیر مستقیم دریافت کرده بودند مشاهده شد، در حالی که یشرفت معناداری در گروهی که بازخورد نیمه مستقیم دریافت کرده بودند مشهود نبود. از لحاظ رفتارهای مشاهده شده، گروههایی که بازخورد نیمه مستقیم وغیرمستقیم دریافت کرده بودند رفتارهای مستقلّانه ی بیشتری رانسبت به گروهی که بازخورد مستقیم دریافت کرده بودند از خود نشان دادند.