اوضاع ایران در زمان زندیه، یعنی اواخر قرن دوازدهم شرایط به نسبه آرامی را پشت سر میگذاشت به طوریکه از اوضاع آشفته زمان نادری و به خصوص فجایع این دوره تا حدودی دور شده بود و در چنین شرایطی بود که فردی از خاندان زندیه اوضاع ناامن و آشفته دوره نادری را به نفع مردم تغییر داد. مسأله اساسی این تحقیق شناسایی و یافتن عوامل و متغیرهای اثرگذار درونی و بیرونی بر تحولات کرمان از برآمدن زندیه تا استقرار حاکمیت آقامحمدخان قاجار است. به بیان دیگر مسأله اصلی تحقیق حاضر این است که چرا و چگونه، در دور? خانات زند، امنیت و آرامش به کرمان بازگشت و تداوم پیدا کرد؟ فرضیه رساله حاضر بر این اصل استوار است که تصمیمات حاکمان شهر کرمان در این دوره و تاثیر پذیرفتن از فرامین حاکمان زند، توانسته است اوضاع این ایالت را نسبت به دوره های پیش از خود رو به بهبود برساند. این تحقیق بر اساس روش تاریخی(توصیفی- تحلیلی) صورت پذیرفته است و شیوه جمع آوری اطلاعات در تحقیق مبتنی بر گردآوری داده ها از منابع دست اول و تنظیم آن به روش تاریخی با رویکرد توصیفی و تحلیلی است و بر این اساس بر طبق معمول گردآوری اطلاعات صورت گرفته است. و بر این اساس طبق روال معمول ابتدا گردآوری مطالب تاریخی صورت گرفته است. یافته های اساسی تحقیق حاضر این است که وضعیت سیاسی- اجتماعی ایالت کرمان از زوال حکومت صفویه تا سقوط زندیه تحت تاثیر نقش مواصلاتی این ایالت با منطقه سوق الجیشی قندهار در طول دوره افاغنه و افشاریه و موقعیت جغرافیایی این ایالت در همجواری با پایتخت زندیان بود. در دوره حکومت کریم خان زند به دلیل هم جواری ایالت کرمان با فارس و با توجه به تلاش کریم خان بر ایجاد امنیت و آسایش، وضعیت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی این ایالت رو به بهبود رفت اما در دوره جانشینان کریم خان، مجدداً این ایالت تحت تاثیر درگیری های داخلی رو به زوال رفت و در نهایت در دوره لطفعلی خان زند، در مسیر زوال و تخریب قرار گرفت.