پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی آموزش محیط زیست در کاهش پرخاشگری کودکان 5 و6 ساله می باشد. به همین منظور پژوهشگربه دنبال پاسخ به این سئوالات بوده که تأثیر آموزش محیط زیست در کاهش پرخاشگری کودکان چگونه است؟ میزان تفاوت تأثیر آموزش محیط زیست در کاهش پرخاشگری کودکان دختر و پسر چگونه است ؟ روش پژوهش به صورت شبه تجربی در قالب یک طرح تحقیق از نوع پیش آزمون - پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل می باشد . روش تحقیق از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، توصیفی با رویکرد پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان دختر و پسر (5 و 6 ) ساله مهدکودک های شهر تهران می باشد. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به روش نمونه گیری چند مرحله ای است . به این صورت که ابتدا شهر تهران از لحاظ جغرافیایی به نواحی چهارگا نه اصلی شمال – جنوب – شرق و غرب تقسیم می شود و سپس از بین مهد کودک های چهار منطقه شهر ، 8 مهد کودک ( از هر منطقه 2 مهد کودک ) به صورت تصادفی ساده انتخاب می شود . حجم نمونه نزدیک به 120 نفر (15 نفر از هر مهد) انتخاب می شود. ابزار گرداوری داده ها، پرشسنامه ناکامی رزنزوایک rosenzweig ( فرم کودکان ) می باشد که برای اندازه گیری میزان تمایل کودکان به پرخاشگری مورد استفاده قرار می گیرد. این آزمون شامل 24 تصاویر به شیوه داستانی است که برای فرافکنی احساسات و هیجان ها به کار می رود و بر حسب سه دوره سنی کودکی ، نوجوانی و بزرگسالی تهیه شده است . این آزمون از اعتبار و قابلیت اعتماد مناسب برخوردار است . جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t گروه های همبسته و آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شده و برای انجام محاسبات از نرم افزار های آماری spss استفاده گردید. نتیجه نهایی تحقیق نشان می دهدکه آموزش محیط زیست در کاهش پرخاشگری کودکان تأثیر دارد و میزان تأثیر آن در کودکان دختر بیشتر از کودکان پسر است. کلید واژگان : اثر بخشی ، آموزش ، محیط زیست ، پرخاشگری ، کودکان ، مهد کودک