نام پژوهشگر: سید محمود رضا حسینی
سید محمود رضا حسینی جلال فروزانفر
امروزه سیاستگذاران و برنامهریزان منطقهای بدون داشتن تصویری روشن از سطوح توسعهیافتگی واحدهای تحت مدیریت خویش قادر به اولویتیابی و رفع مشکلات نخواهند بود. هدف اصلی این مطالعه شناسایی مناطق محروم جنوبشرقی ایران جهت استفاده از فرصتهای موجود در منطقه برای مقابله با تهدیدها و محدودیتهای منطقه میباشد. در این راه با استفاده از شاخصهای توسعه در ابعاد اداری – اقتصادی، درجه توسعه یافتگی بخشهای منطقه بدست میآید. برای رسیدن به منظور پس از جمعآوری داده ها، روش تحلیل بکار رفته شده مبتنی بر توصیف و تحلیل و قیاس دادههای آماری بودهاست. برای این منظور 8 شاخص اقتصادی و 6 شاخص اداری برای 6 بخش از منطقه سیستان جمعآوری شدهاست. سپس با استفاده از تکنیک تاکسونومی عددی و نرمافزار تاکسون درجه توسعهیافتگی بر مبنای درجه توسعه رتبهبندی شدهاند. براساس نتایج حاصله در میان شهرها و با توجه به سه دسته نسبتا توسعه یافته، کمتر توسعهیافته و عقبمانده، بخش مرکزی سه شهرستان زابل، هیرمند و زهک دارای بهترین عدد و برخورداری (3/0) و پشتآب در بخش کمترین میزان توسعه یا بعبارتی عقبمانده قرارگرفتهاست و با توجه به نظریه قطب رشد هرچه از شهر مرکزی به روستا و یا دهستانهای پیرامون نزدیک میشویم بر میزان توسعهنیافتکی افزوده میشود. در پایان با استفاده از اطلاعات و تحلیل این مرحله از پژوهش در کنار دادههای حاصل از شناخت خصوصیات منطقه در استان و کشور، از رویکردهای توسعه اقتصاد باز، صنعتی و انقلاب سبز، جهت استفاده حداکثری امکانات و غلبه بر محدودیتها و با محوریت تقدم توسعه اقتصادی بر اداری، راهکارهای برنامهریزی و پیشنهاداتی در این زمینه جهت پرکردن شکاف توسعه منطقه و جذب و تثبیت جمعیت و استفاده از نیروی کار ارائه شد.