هدف از این تحقیق بررسیِ تاثیر سرمادرمانی به روش غوطه وریِ ساق و مچ پا در آب سرد بر ثبات پویای مچ پای افراد سالم است. تا میزان اثربخشی و ایمنی این روش درمانی را قبل از شروع مجدد فعالیت ورزشی است بررسی کند. بدین منظور تعداد 15 نفر دانش آموز سالم تحتِ سرمادرمانی قرار گرفتند. این افراد هیچگونه حساسیتی به سرما نداشتند و از داروهایی که برهم زننده تعادل هستند نیز استفاده نمی کردند. همچنین این افراد در حداقل دو سالِ گذشته هیچ گونه آسیب دیدگی در محدود? ساق و مچ پای خود نداشتند. این افراد یک بار در شرایط کنترل و دوبار در شرایط پس آزمونِ اول یعنی بلافاصله پس از 20 دقیقه سرمادرمانی و پس آزمونِ دوم 20 دقیقه بعد از پس آزمون اول در آزمایشگاه شرکت کردند تا ثبات پویای آنها ، با استفاده از آزمون پرش به انداز? 50% توانِ فردی و فرود بر روی یک پا، سنجیده شد. از صفحه نیروسنج برای بررسی مولف? نیروی عکس العمل زمین در جهات مختلف به عنوانِ مولفه های تاثیرگذار بر ثبات پویا استفاده شد. پس از جمع آوریِ اطلاعاتِ پیش آزمون و پس آزمون ها به منظورِ تجزیه و تحلیل آماری از روش تیِ مستقل استفاده شد تا بدانیم بین شرایط کنترل با شرایطِ پس آزمونِ اول و پیش آزمون با پس آزمون دوم تفاوت معناداری وجود دارد یا خیر.( 0.05>p) مابین شرایط گروه کنترل و گروه پس آزمون 1 و 2 اختلاف معناداری در نیروی عکس العمل میانی/جانبی و عمودی زمین تاثیرِ معناداری مشاهده شد، اما در نیروی عکس العمل خلفی/قدامی تاثیر معناداری وجود نداشت هرچند بهبود وجود داشت. بر اساس نتایج این تحقیق هرچند سرمادرمانی تاثیر معناداری در ثبات خلفی/ قدامیِ فرد ندارد اما در ثبات جانبی/میانی تاثیر معناداری دارد. از آنجایی که اکثر اسپرین های مچ پا در سمت جانبی و قوزک خارجیِ مچ پا رخ میدهد ازین لحاظ میتوان گفت سرمادرمانی به روش غوطه وری در آب سرد میتواند به کاهش اسپرین خارجیِ مچ پا در ورزشکاران کمک کند. خصوصا از آن جایی که اختلاف زمان دست یابی به ثبات پویا با پست تست دوم که تقریبا 20 دقیقه پس از اعمال سرمادرنی بود بیشتر از اختلاف زمانیِ دستیابی به ثبات پویا بلافاصه پس از اعمال سرمادرمانی، بنابراین به نظر می رسد زمانی به کوتاهی 5 دقیقه برای گرم شدن مجدد کافی است تا گیرنده های مکانیکی و عضلات به درستی کار نمایند.