فقها و حقوق دانان در تحلیل ماهیت اعتبارات اسنادی تلاش های ارزنده ای در قالب عقود معین به عمل آورده اند و از میان این عقود، عقد جعاله و مضاربه را بیشتر برازنده اعتبارات اسنادی یافته اند و بر این عقیده اند که از نظر عقود اسلامی، اعتبار اسنادی هم به عنوان جعاله و هم به صورت مضاربه عملی است. ضمانت نامه بانکی نیز پدیده ای است که باید با قواعد و معیارهای حقوقی حاکم بر عقدضمانت مورد ارزیابی قرار گیرد زیرا این پدیده قراردادی است که طرفین آن بانک و ذی نفع هستند. در حقوق ایران با توجه به افتراق ضمانت نامه بانکی از ضمان عقدی و ضمان مقرر در قانون تجارت این قرارداد را می توان از نوع قراردادهای خصوصی مستند به ماده 10 قانون مدنی دانست. و اما مشارکت مدنی جزو عقود عامی است که در همه بخشها کاربرد دارد و در تحلیل ماهیت فقهی و حقوقی، می توان این عقد را در زمره عقد شرکت جای داد. عقود ذکر شده در کنار عقودی همچون کفالت و حواله در حقوق کنونی و بانکداری اسلامی کاربرد چشمگیری دارند و در کنار عقود نامعینی که بعدها با توجه به نیاز زمان به وجود آمده است و مورد حمایت ماده 10 قانون مدنی قرار گرفته دارای ارزش فراوانی می باشند. کلید واژه: اعتبارات اسنادی، مشارکت مدنی، ضمانت نامه بانکی، ضمان، عقد شرکت