خانواده غالباً به عنوان پناهگاه امنیت و خوشبختی تصور می¬شود اما خشونت خانگی بخشی از تجربه بسیاری از اعضای خانواده از جمله زنان ایرانی است. در حال حاضر خشونت جزو مسائل اجتماعی حاد بشمار می¬رود که در تمام مناطق جغرافیایی و در میان تمام گروههای دینی، نژادی و در تمام سطوح تحصیلی، شغلی، اقتصادی و اجتماعی مشاهده می شود. پژوهش حاضر به بررسی تفاوت در خشونت علیه زنان در میان دو دسته از افرادی که تجربه حضور در میدان دانشگاهی را داشته و یا نداشته اند و همچنین نقش عوامل اجتماعی از قبیل انواع سرمایه و تجارب جامعه پذیری جنسیتی مردان در بروز خشونت های خانگی علیه زنان پرداخته است. نمونه تحقیق حاضر با حجم 393 نفر بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای و سهمیه اجرا گردید که در برگیرنده 208 نفر از مردان متأهل و 185 نفر از زنان متأهل بالای 10 سال بوده اند. چارچوب تلفیقی پژوهش حاضر ترکیبی از نظریه سرمایه بوردیو و نظریه جامعه پذیری جنسیتی بوده است. نتایج این پژوهش نشان داد که بین انواع سرمایه در اختیار آزمودنی ها و خشونت خانگی علیه زنان رابطه معنادار وجود دارد. به نوعی که آن دسته از پاسخگویانی که از سرمایه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بالاتری برخوردار هستند، از پایین ترین میزان خشونت خانگی علیه همسرانشان برخوردار بوده اند و بالعکس. همچنین تجارب جامعه پذیری جنسیتی رفتارهای خشونت آمیز در مردان نیز نشان می دهد که ارتباط معناداری بین تجارب جامعه پذیری رفتارهای خشونت آمیز در محیط خانواده و ارتکاب به خشونت خانگی علیه همسران وجود دارد.بجز خشونت جنسی