مسئولیت متصدی حمل و نقل از مهم ترین مسائل مرتبط با حقوق دریایی است. پیشرفت های مربوط به مبادلات کالاها و گذشت زمان نسبتا زیادی از وضع مقررات سابق که با اقتضائات جدید صنعت حمل دریایی همخوانی نداشتند و نبود مقرراتی متحد الشکل در سطح بین المللی که بتواند حمل و نقل ترکیبی را در برگیرد، منجر به تصویب کنوانسیون روتردام گردید. این کنوانسیون، حمل «مبدأ تا مقصد» را در بر می گیرد و دوران مسئولیت متصدی را از لحظه ی تحویل کالا در مبدأ تا تحویل در مقصد که شامل حمل و نقل ترکیبی نیز می شود، گسترش داده و نسبت به قانون دریایی ایران گسترده تر شده است. در هر دو کنوانسیون روتردام و قانون دریایی ایران، مسئولیت متصدی حمل مبتنی بر فرض مسئولیت است بدین صورت که با تحقق ضرر (خسارات ناشی از تأخیر، تلف یا خسارت به کالا) و با ارائه ی دلیل ظاهری بر آن، مسئولیت متصدی، مفروض بوده و وی تنها با اثبات اینکه علت وقوع خسارت، حادثه ی خارجی و احترازناپذیر بوده از مسئولیت معاف می شود.