بند تداوم فعالیت یکی از ابزارهای اطلاع رسانی ویژه حسابرسان می باشد که موسسات حسابرسی با استفاده از این ابزار،استفاده کنندگان از صورتهای مالی را در درک بهتر از وضعیت مالی و غیر مالی شرکتها یاری می رساند این موضوع سبب می شود که شرکتها نیز با آگاهی از این امر همواره سعی کنند خود را از معرض دریافت گزارشات حسابرسی تعدیل شده به ویژه گزارشات حسابرسی حاوی بند تداوم فعالیت دور کرده و همواره سعی کنند ترتیباتی را مهیا نمایند که حسابرس را قانع کنند تا بندی در این خصوص در گزارش درج ننماید. این تحقیق به بررسی رابطه میان اندازه موسسه های حسابرسی و بند تداوم فعالیت در گزارش حسابرسی پرداخته است. برای بررسی این موضوع کلیه شرکتهای بورس اوراق بهادار تهران که طی سال های 1382 تا پایان سال 1391 بند تداوم فعالیت دریافت کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق مدل تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات ، از نرم افزارهای آماری eviews و spss استفاده شده است. نتایج نشان می دهد بین وجود بند مشروط در مورد تداوم فعالیت در گزارش حسابرسی شرکتهایی که تحت فشار مالی هستند و توسط موسسات حسابرسی گروه اول و دوم (با کیفیت بیشتر) مورد حسابرسی قرار می گیرند، رابطه منفی معنادار وجود دارد از طرفی بین وجود بند مشروط در مورد تداوم فعالیت در گزارش حسابرسی شرکتهایی که تحت فشار مالی هستند و توسط موسسات حسابرسی گروه سوم و چهارم مورد حسابرسی قرار می گیرند، رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج این پژوهش نشان دهنده ارتباط معکوس و معنادار بین اندازه موسسه حسابرسی و احتمال ورشکستگی شرکتها و همچنین ارتباط معنادار و معکوسی بین خطر نوع اول و موسسات حسابرسی نوع سوم و چهارم می باشد.