در کشور ما روش سنتی پرورش گوسفند از رواج بیشتری برخوردار است و از این رو دامپروران با صرف هزینه های زیاد، بازده اندکی را دریافت می نمایند. لذا درتحقیق حاضر سعی شد تا در شرایط مختلف میزان بیان ژن رسپتور آندروژن ماهیچه مورد بررسی و دقت قرار گیرد. چراکه ممکن است با افزایش بیان این گیرنده شاهد افزایش رشد و حجم توده عضلانی و همچنین بازارپسندی مطلوب به دلیل کاهش میزان چربی لاشه باشیم. بر این اساس 21 رأس بره نر 2 تا 4 ماهه در 3 گروه شاهد، تیمار 1 و تیمار 2 دسته بندی شدند. پس از انجام معاینات بالینی و آزمایشگاهی از سلامت گوسفندان اطمینان حاصل شد و برای دستیابی به مقادیر پایه از ورید وداج و ماهیچه نیم وتری نمونه برداری صورت پذیرفت. سپس اقدام به خوراندن نانوذره سلنیم به میزان 05/0 و 1/0 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 20 روز بترتیب به بره های گروه تیمار 1 و 2 شد. در همین مدت به گروه شاهد آب مقطر خورانده شد. نمونه برداری از خون و ماهیچه طی روزهای 20 (اتمام خوراندن نانوذره) و30 به انجام رسید و نمونه ها در ازت مایع به آزمایشگاه منتقل و تا انجام آزمایشات در برودت 70- درجه سانتیگراد نگهداری شدند. بیان ژن گیرنده آندروژن ماهیچه به روش rt-pcr انجام و پس از کمی نمودن باندهای حاصله، اقدام به بررسی آماری داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه در سطح p کمتر از 05/0 شد. نتایج حکایت از آن داشت که 20 روز پس از شروع آزمایش از میزان بیان ژن گیرنده آندروژن ماهیچه نیم وتری گوسفندان گروه شاهد به طور معنی داری کاسته و در روز 30 نمونه برداری بر آن افزوده می شود (05/0p<). اما در گروه تیمار 1 روند بیان گیرنده کاملاٌ نزولی است به طوری که در روزهای 20 و 30 بطور معنی داری کمتر از روز صفر (شروع آزمایش) و در روز 30 کمتر از روز 20 نمونه برداری است (05/0p<). الگوی تغییرات گروه تیمار 2 با سایر گروه ها متفاوت است به طوری که میزان بیان ژن گیرنده صعودی بوده و در روز 20 بیش از روز 30 ثبت شد (05/0p<). در همین ارتباط میزان بیان ژن گروه های تیمار 1 و 2 در روز 20، بیش از گروه شاهد برآورد شد اما در روز 30 میزان بیان ژن در گروه تیمار 1 کمتر از شاهد بود (05/0p<). الگوی اضافه وزن گوسفندان مورد مطالعه طی روزهای مختلف از روندی صعودی و غیر معنادار برخوردار بود اما با انجام آزمون pearson correlation مشخص شد که مابین میزان بیان ژن و افزایش وزن گوسفندان مورد مطالعه در هر دو گروه تیمار 1 و 2 ارتباطی منفی و معنی دار وجود دارد. به عبارت دیگر مکمل نانوذره سلنیوم در دوزهای مختلف و طی دوره ی پرورشی یک ماهه منجر به هیپرتروفی فیبرهای ماهیچه ای و در نتیجه کاسته شدن از غلظت rna موجود در بافت می شود.