چکیده پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه شیوه های فرزندپروری و خودکارآمدی تحصیلی با سلامت روان در دانش آموزان نوجوان پسر و دختر مقطع راهنمایی مدارس شهرستان شیراز در سال 92-91 انجام شده است. این تحقیق از نوع توصیفی– همبستگی بود. نمونه مورد مطالعه شامل 336 نفر، که 170 نفر آنها دختر و 166 نفر پسر واز طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند، خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر انجام شد. یافته ها نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی و ابعاد سلامت روان رابطه معنادار وجود دارد. بین شیوه های فرزندپروری والدین و سلامت روان رابطه معنادار وجود دارد. خودکارآمدی تحصیلی قدرت پیش بینی معناداری برای ابعاد سلامت روان دارد. ابعاد شیوه های فرزندپروری قدرت پیش بینی معناداری برای ابعاد سلامت روان دارند.