برخوردگاه پیرا- شهری به دلایل مختلف اتفاق می افتد و در نتیجه این رویارویی، پایداری منابع مهم طبیعی و کیفیت زیست تحت اثرات منفی قرار می گیرد. مشکل تخریب محیط زیست به واسطه اقدامات و فعالیت های انسان یکی از مسائل مهم جهانی است که بسیاری از کشورها با آن مواجهند. با توجه به اثرات تخریبی، ارزیابی اثرات زیست محیطی(eia) به عنوان ابزاری جهت پیش بینی اثرات ناشی از توسعه شهری برای دستیابی به توسعه پایدار مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق شناخت روش های ارزیابی و پیش بینی اثرات زیست محیطی ناشی از توسعه شهری در منطقه 3(محیط پیرا_شهری) و ارائه راهکارهایی برای کاهش یا حذف اثرات منفی می باشد. در این تحقیق از روش ماتریس ایرانی جهت ارزیابی اثرات زیست محیطی ناشی از توسعه شهر مراغه در منطقه 3 استفاده شده، که اثر هر پیامد را با اختصاص عددی بین 5-(خیلی بد یا مخرب) و 5+(خیلی خوب یا مفید) می سنجد. طی مطالعات انجام گرفته از محدوده مهمترین پیامدهای توسعه؛آلودگی صوتی، فقدان فضای سبز و پارک، نبود حائل سبز بین خیابان شهید چمران(شریانی درجه 1) و مناطق مسکونی، تغییر اراضی کشاورزی و باغات به کاربری مسکونی و قطع درختان، آلودگی ناشی از انباشته شدن زباله ها و سیستم دفع فاضلاب و آب های سطحی، استقرار تعمیرگاه ها و صنایع کارگاهی، توسعه فعالیت های غیر کشاورزی، طول زیر ساخت های ریلی و ... است. از جمله راهکارهای کاهش این اثرات تعیین محل مناسب و سطل زباله برای زباله های صنعتی و تعمیرگاه ها، جلوگیری از تخریب و تعرض به اراضی کشاورزی از طریق نظارت مسئولین، افزایش تعداد سطل های زباله در سطح منطقه، سالم سازی محیط و جلوگیری از ریخت و پاش موادی که ممکن است بطور مستقیم و یا غیرمستقیم به عنوان غذا برای موجوداتی از جمله عقرب، رطیل، مار و ... مورد استفاده قرار گیرند، نظارت و ارزشیابی مداوم مدیریت و لزوم پایبندی آن ها به قوانین و مقررات موجود، استفاده از امکانات جاذب صوتی و حفاظ، مکان یابی مناسب پارک و گسترش فضای سبز و ... می باشد.