خانه تاریخی شریف واقع در محله شهناز شهر بندرعباس یکی از چند واحد مسکونی باقیمانده این شهر است که ارزش ها و ویژگی های معماری بومی خود را بویژه در فرم پلان، مصالح و فضاسازی معماری حفظ نموده است، ملات بکار رفته در ساخت بنا با استفاده از تکنیک ها و مصالح بوم آورد محلی در نوع خود خاص می باشد که به وفور در نمای خارجی بناهای حاشیه¬ی خلیج فارس استفاده شده است. متاسفانه در حال حاضر این خانه و سایر خانه های مشابه بدنبال متروک و خالی از سکنه شدن بصورت کاملا مخروبه یا نیمه مخروبه درآمده اند و در آستانه نابودی کامل قرار گرفته اند. از آنجا که این نمونه ها آخرین نمونه های معماری بومی بندرعباس در نوع خود می باشند توجه بیش از پیش را می طلبد تا بتوان ردپائی از آنها را برای نسل های بعد باقی گذاشت. تا کنون تحقیقات کامل و جامعی در این خصوص و در یک نگاه کل نگر به مساکن این خطه از خلیج فارس (حاشیه بندر عباس) صورت نگرفته است که این موارد باعث شده است نگارنده به عنوان یک مساله مهم به آن بپردازد و با تهیه طرح مرمت و احیای خانه تاریخی شریف با توجه به قابلیت¬های اثر و بررسی الحاقات اضافه شده در عرصه اثر (ساختمان جدید الاحداث محدوده جنوب غرب اثر) به ارائه راهکارهایی جهت حدف الحاقات و تجدید تمامیت معماری بنا و یکپارچگی اثر وتهیه طرح ساماندهی محوطه عرصه بنا بپردازد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش مورد کاوی می باشد و در آن سعی نگارنده بر این است تا از روش یافته اندوزی (روش گردآوری داده ها) بصورت کتابخانه ای ، میدانی، آزمایشگاهی و روش تجزیه و تحلیل بصورت توصیفی، تاریخی، تطبیقی و تحلیلی به نتایج مناسب جهت ارائه راهکارهایی به منظور طرح مرمت و احیاء و برگرداندن اصالت به اثر و حفظ موقعیت آن دست یابد.