هدف از پژوهش حاضر، پیش¬بینی سوگیری توجه بر¬اساس سبک¬های دلبستگی و همچنین بررسی نقش واسطه¬ای طرحواره¬های هیجانی به¬صورت یک مدل بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری، کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بودند. بدین منظور 200 دانشجو (120 دختر و 80 پسر)، به-روش نمونه گیری در دسترس، در پژوهش شرکت کردند. ابزار¬های پژوهش شامل پرسشنامه سبک¬های دلبستگی (بشارت، 1384)، مقیاس تجدید¬نظرشده طرحواره¬های هیجانی (شاهورانی و خرمایی، 1392) و آزمایه تصویری دات¬پروب (کولز و هیمبرگ، به نقل از عسگری، 1390) بودند. به¬منظور تجزیه و تحلیل داده¬ها، از رگرسیون چند¬گانه به¬روش گام به گام با نرم¬افزار spss و همچنین روش تحلیل مسیر با نرم-افزار amos، استفاده شد. نتایج نشان داد که از میان سبک¬های دلبستگی، سبک دلبستگی دوسوگرا و از میان طرحواره¬های هیجانی، طرحواره هیجانی درک و کنترل، پذیرش و توافق عمومی بطور معناداری سوگیری توجه را پیش¬بینی کردند. همچنین طرحواره¬های هیجانی عقلانی¬سازی و ساده¬انگاری هیجان، بطور معناداری توسط سبک¬های دلبستگی ایمن و اجتنابی پیش¬بینی شدند. در نهایت مشخص شد که سه طرحواره هیجانی درک و کنترل، پذیرش و توافق عمومی، نقش واسطه¬ای کامل را در پیش-بینی سوگیری توجه به چهره¬های تهدید¬کننده، بر¬اساس سبک دلبستگی دوسوگرا، ایفا کردند.