پژوهش کنونی برای افزایش دانش موجود در زمینه تشخیص و درمان اختلال وسواس-بی¬اختیاری تدوین شد. برخی از مطالعات پیشین به مقایسه اثربخشی درمانگری های حساسیت زدایی مبتنی بر حرکات چشم و پردازش مجدد و دارودرمانگری پرداختند. اما به¬رغم حضور و مداخله علائم اختلال شخصیت وسواس-بی اختیاری در این اختلال، این نکته نادیده گرفته شد. شناسایی حضور احتمالی اختلال شخصیت وسواس-بی اختیاری، و اثر آن بر پاسخدهی بیماران دارای اختلال وسواس-بی اختیاری به درمانگری¬های حساسیت زدایی مبتنی بر حرکات چشم و پردازش مجدد و دارودرمانگری، هدف پژوهش حاضر است. 30 نفر آزمودنی پژوهش بر اساس نمونه¬گیری دردسترس و با اعلام تمایل، از بین مراجعان مطب های بالینی، انتخاب شدند. سن آنها 18 تا 35 ساله، و تحصیلات آنها حداقل دبیرستان بودند. آن¬ها بطور تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. پس از اجرای مصاحبه بالینی براساس dsm-iv-tr، از آزمودنی ها آزمون وسواس-بی اختیاری ییل-براون گرفته شد تا شدت وسواس بیماران سنجیده و کمی شود. پس از آن آزمودنی ها با پرسشنامه چندمحوری میلون–3، برای ارزیابی شخصیت، سازش¬یافتگی هیجانی و بازخورد مراجعان به آزمون، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در یک گروه، درمان حساسیت زدایی مبتنی بر حرکات چشم و پردازش مجدد و در گروه دیگر دارودرمانگری اجرا شد. مداخلات بر اساس ساختار جلسات درمان حساسیت زدایی مبتنی بر حرکات چشم و پردازش مجدد شاپیرو انجام شد و مصرف داروهای کلومیپرامین و فلوکستین. پس از اتمام جلسات درمان، آزمودنی¬ها مجدداً با آزمونها ارزیابی و نتایج بدست آمده مورد مقایسه قرار گرفتند.