متون مذهبی پایه های سه مذهب ابراهیمی یهودیت، مسیحیت و اسلام را تشکیل میدهند. از آن رو که این متون وحی هایی از طرف خدا تصور میشوند، قوانین، مقررات و دستورات در هرسه مذهب بر اساس این متون مذهبی هستند. این کتب مذهبی، یعنی تورات، انجیل و قرآن دربردارنده ی روایت هایی هستند که درمورد داستان پیامبران پیشین میباشند. این روایت ها منابع غنی هستند از تاریخ پیامبران و ملتهایی که داستان آنها را روایت میکند. آنها همچنین فرهنگ معتقدین این سه دین را هم نمایش میدهند. هدف از این مطالعه، تحقیق و بررسی روایت پیامبران در تورات، انجیل و قرآن، از دیدگاه زبان شناسی است. این مطالعه، هدف خود را بررسی و کاوش ویژگی های زبانی و ساختاری روایت این کتب قرار داد تا شباهت ها و تفاوتهای آنها را بیابد. داستانهای حضرت نوح (ع)، ابراهیم (ع)، یوسف (ع)، موسی (ع) و عیسی (ع) از میان سایر روایات انتخاب شدند. این تحقیق، ترجمه های روایات این پیامبران را در قرآن و کتاب مقدس مسیحیان که شامل دو کتاب تورات عبری (یعنی کتاب عهد قدیم) و انجیل (یعنی عهد جدید) میباشد، با چهارچوب زبان شناسی گفتمان روایت به صورت مقایسه ای تجزیه و تحلیل کرد.مسائل زمان (ترتیب، مدت، و تناوب)، نقش، عملکرد و نشانه های راوی مطالعه شدند. علاوه بر شباهتها، یافته ها همچنین تفاوتهایی را میان این دو کتاب نشان دادند. تغییراتی که راوی در روابط زمانی ایجاد کرده است، موقعیت و نقش او در روایت، در کتاب مقدس(تورات) و قرآن متمایز بودند. یافته ها همچنین نشان دادند که هویت و عملکرد یا وظیفه راوی با توجه به داستان و روایت در این کتب متفاوت به نظر میرسد. نتایج این مطالعه حاکی از آن هستند که اگرچه محتوای روایات پیامبران در کتاب مقدس و قرآن تقریبا یکسان میباشند، مسائل زبان شناسی و سبک شناسی به نظر دارای اختلاف بسیاری هستند. با نظر به این حقیقت که اساس مذاهب بر کتب آنها قرار گرفته است، یافته های این تحقیق راه را برای مطالعات مقایسه ای بر روی ویژگی های زبان شناسی و کلامی متون مذهبی هموار میکند.