رأی‏گیری الکترونیکی، انتخاباتی است که در هر یک از مراحل آن از ابزارهای الکترونیکی، استفاده شده باشد. سیستم¬های رأی‏گیری الکترونیکی بایستی حداقل به اندازه مدل سنتی آن، ویژگی‏های امنیتی را برآورده نمایند. یکی از نیازهای امنیتی که بسیار حائز اهمیت است قابلیت بازبینی می‏باشد. ویژگی قابلیت بازبینی انتخابات، این امکان را به رأی‏دهندگان و ناظران انتخابات می‏دهد که بتوانند مراحل ضبط، جمع‏آوری و شمارش آراء را به درستی بررسی نمایند. این ویژگی شامل دو جنبه قابلیت بازبینی فردی و عمومی می‏باشد. در قابلیت بازبینی فردی، هر شخص می‏تواند صحت ذخیره و شمارش رأی خود را بازبینی کند. قابلیت بازبینی عمومی این امکان را به تمام افراد می‏دهد که صحت انتخابات را وارسی نمایند. برخی از نیاز‏های امنیتی رأی‏گیری الکترونیکی با هم در تضاد هستند. برای نمونه قابلیت بازبینی فردی، عدم اجبار را به خطر می‏اندازد. برخی از پروتکل‏های رأی‏گیری، نتوانسته‏اند این دو نیاز امنیتی را به صورت یکجا برآورده کنند. امروزه دغدغه اصلی بسیاری از سیستم های رأی‏گیری، برآورده ‏کردن قابلیت بازبینی و عدم اجبار می‏باشد و سعی می‏کنند تا علاوه بر برآورده کردن دیگر نیازهای امنیتی، این دو نیاز متضاد را در سیستم‏های خود برآورده کنند. در این پایان‏نامه، پروتکلی را پیشنهاد می‏دهیم که علاوه بر برآورده کردن قابلیت بازبینی فردی و عمومی، تاحدی از اجبار نیز جلوگیری می‏کند. پروتکل پیشنهادی، با به کارگیری رمزنگاری همریخت و اثبات‏های دانایی صفر از قابلیت بازبینی فردی و عمومی برخوردار می‏باشد. همچنین با استفاده از ویژگی رمزنگاری همریخت، شیوه شمارشی را بیان کردیم که قابلیت انعطاف پذیری به روش‏های مختلف رأی‏گیری در کشورهای دنیا از جمله ایران می‏باشد. در پروتکل پیشنهادی برای تأمین نیاز عدم اجبار از بانک‏ها استفاده شده است تا با دخیل کردن اطلاعات بانکی تا حدی از اجبار و خرید و فروش جلوگیری کنیم. در روش پیشنهادی از ابزار‏های بیومتریک و پنهان نگاری تصویر نیز برای افزایش امنیت استفاده شده است.