سازند نایبند با سن تریاس بالایی (نورین – رتین) واقع در ایران مرکزی در محل صدرآباد در شمال ندوشن با ضخامتی حدود 550 متر شامل تناوبی از نهشته‫های سیلیسی‫کلاستیک و کربناتی می‫باشد. هدف اصلی این پایان‫نامه، بررسی و مطالعه رسوبات بخش پایینی این سازند از نظر محتوای جلبکهای آهکی میباشد و همچنین مطالعه محیط رسوبی این بخش است. جهت مطالعه و شناسایی جلبک های موجود در رسوبات تریاس فوقانی، بخش پایینی از سازند نایبند در منطقه صدرآباد، سه برش (n, p, s) انتخاب، و نمونه برداری سامان‫مند انجام گردید. مقاطع تهیه شده از نمونه های سامان‫مند عمدتاً حاوی جلبک های قرمز سولنوپورا سه آ است. اما از نمونه های غیرسامان‫مند این سازند فسیل های جلبک سبز داسی کلاداسه griphoporella curvata, griphoporella lutensis, diplopora interiecta, diplopora annulata, diplopora sp. بدست آمده که گویای فراوانی کمتر این گروه از جلبک ها در این رسوبات است و به علت فراوانی ریف های اسفنجی موجود می تواند بیانگر این موضوع باشد که جلبک های داسی کلاداسه در محدوده ریفی کمتر یافت می شوند و همانند رسوبات تریاس ناحیه اصفهان فراوانی با جلبک های قرمزسولنوپوراسه‫آ است. مطالعات سنگ‫شناسی، رسوب‫شناسی و فسیل‫شناسی از 120 نمونه انتخابی منجر به شناسایی چند میکروفاسیس، پتروفاسیس و چند نوع ساخت رسوبی، آثار فسیلی گردید. بر اساس مطالعات انجام گرفته رخساره‫های کربناتی شامل رخساره لاگون، پشته ماسه‫ای و دریای باز کم‫عمق و رخساره آواری شامل مجموعه رخساره جلوی دلتا و رخساره انتهایی دلتا در محیط لاگون است.