پرتقال یکی از مهمترین محصولات تجاری در ایران می باشد، و بطور کلی به شرایط آب و هوایی در برخی از نواحی ایران مانند جیرفت سازگار شده است. اخیرا صادرات پرتقال از ایران به بازارهای جهانی افرایش یافته است. حساسیت میوه های پرتقال به صدمه های سرما یکی از مهمترین فاکتورهای است که انبارداری آنها را در دمای پایین برای مدت طولانی محدود می کند. تیمار های شیمیایی مانند براسینواستروئید و نیتریک اکسید، مقاومت به سرما را در میوه ها در طی نگهداری در دمای پایین تحریک می کنند. در پژوهش حاضر به بررسی اثرات براسینواستروئید و نیتریک اکسید روی صدمه های سرمازدگی و کیفیت پوست و گوشت میوه های پرتقال واشنگتن ناول پرداخته شده است. میوه های پرتقال با براسینواستروئید صفر (شاهد)، 75/0و 5/1 میلی گرم بر لیتر و نیتریک اکسید صفر(شاهد)، 25 و 50 میلی مولار تیمار شدند و در دمای 1±5 با رطوبت نسبی 85 درصد برای مدت 5 ماه ذخیره شدند. پارامترهایی مانند خسارت سرمازدگی، میزان پراکسیداسیون لیپیدها، کاهش وزن، کل مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتر، اسیدهای آلی، ویتامین ث، آب اکسیژنه، ترکیبات فنولی، آنتوسیانین و کاروتنوئید، میزان آب میوه، فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز ، پراکسیداز و کاتالاز بررسی شدند. نتایج نشان دادند، کاربرد براسینواستروئید 5/1 میلی گرم بر لیتر، به طور معنی داری صدمه های سرما را در میوه های پرتقال کاهش داد. کاهش وزن و آب از دست دهی، اسیدهای آلی و سفتی در تمام تیمارها طی انبار مانی کاهش یافتند ولی در میوه های تیمار شده با براسینواستروئید و نیتریک اکسید کمتر کاهش یافتند. پروکسیداسیون لیپیدها، نشت یون و میزان آب اکسیژنه، طی انبار مانی افزایش یافتند ولی میوه های تیمار شده این صفات نامطلوب را کمتر افزایش دادند. میزان ترکیبات فنلی، ph، کل مواد جامد محلول، قند های احیاء، ویتامین ث، آنتوسیانین، کاروتنوئیدها، فعالیت آنزیم های کاتالاز، پروکسیداز به استثناء آنزیم پلی فنل اکسیداز در میوه های تیمار شده ، بیشتر از شاهد بود. از نظر آماری بهترین تیمار جهت توصیه، کاربرد براسینواستروئید 5/1 میلی گرم بر لیتر می باشد.