انگور یاقوتی به عنوان رقمی بی دانه، زودرس ترین رقم انگور در ایران است که بیشتر در مناطق نیمه گرمسیری کشور به منظور تولید میوه نوبرانه کشت می¬شود. در این پژوهش، به منظور بهبود صفات کمی و کیفی انگور یاقوتی از دو تیمار اسید جیبرلیک و حلقه¬برداری به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. اسید جیبرلیک در چهار غلظت صفر (شاهد) 15، 25 و 40 میلی¬گرم در لیتر در سه مرحله و عملیات حلقه¬برداری همزمان با محلول¬پاشی مرحله سوم در قاعده شاخه¬های یکساله بوته¬ها انجام شد. نتایج نشان داد اثر تیمار محلول-پاشی اسید جیبرلیک بر تمامی شاخص¬های مورد بررسی شامل وزن خوشه، طول خوشه، عرض خوشه، تراکم حبه در خوشه، وزن حبه، طول حبه، قطر حبه، اندازه حبه، وزن تر و خشک شبه بذر، مقدار مواد جامد محلول، درصد اسیدیته قابل تیتراسیون و شاخص طعم معنی¬دار بود. هر سه غلظت اسید جیبرلیک استفاده شده به طور معنی¬داری موجب افزایش طول خوشه در مقایسه با شاهد شدند. به طوری که 14 روز پس از محلول پاشی طول محور خوشه در نمونه شاهد 46/13 سانتی¬متر بود ولی در غلظت¬های 15، 25 و 40 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک به ترتیب 87/17، 73/19 و 95/23 سانتی-متر به ثبت گردید. محلول¬پاشی اسید جیبرلیک و حلقه¬برداری باعث افزایش وزن حبه و خوشه گردید. به طوری که حداکثر وزن حبه (42/1 گرم) و خوشه (7/483 گرم) در برهمکنش بین غلظت 40 میلی-گرم اسید جیبرلیک و حلقه¬برداری به دست آمد. انجام عمل حلقه¬برداری در مقایسه با شاهد به طور معنی¬داری منجر به افزایش وزن حبه گردید. ولی اثر حلقه¬برداری در برخی از شاخص¬های مورد بررسی معنی¬دار نبود. حداکثر مواد جامد محلول (34/21 درصد) مربوط به غلظت 40 میلی¬گرم بر لیتر اسید جیبرلیک بود که اختلاف معنی¬داری با غلظت 15 میلی¬گرم و شاهد داشت. اثر برهمکنش بین تیمارهای اسید جیبرلیک و حلقه¬برداری بر شاخص¬های وزن خوشه، وزن، طول، قطر و اندازه حبه معنی¬دار بود.