هدف پژوهش اثربخشی بررسی آموزش مبتنی بر مهارت های زندگی در کاهش زورگویی دانش آموزان پسر و دختر پایه پنجم و ششم ابتدایی بود. نوع پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانش آموزان پسر و دختر پایه پنجم ششم ابتدایی شهرستان میناب بوده که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند. به منظور اجرای پژوهش پس از انجام جامعه سنجی و اجرای پرسشنامه روابط با همگنان (که بخشی از آن زورگویی کودکان را اندازه گیری می نماید)، 80 نفر از کودکانی که بر اساس تحلیل نتایج جامعه سنجی و نمرات کسب شده در پرسشنامه روابط با همگنان، به عنوان زورگو طبقه بندی شده بودند به صورت تصادفی در چهار گروه 20 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایشی، به مدت 9 جلسه (در هر هفته یک جلسه) در برنامه آموزش مبتنی بر مهارت های زندگی مورد آموزش قرار گرفتند، ولی دو گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. هر چهار گروه آزمایشی و گروه کنترل پس از 2 ماه، مورد بررسی مجدد قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss20 و با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تفاوت معنی داری (0/001>p) را در مرحله پس آزمون بین دو گروه آزمایشی و کنترل نشان داد. نتایج در مرحله پیگیری نیز تفاوت معناداری (0/001>p) را بین دو گروه آزمایشی و کنترل نشان داد. با توجه به وجود تفاوت معنی دار بین گروه های آزمایشی و کنترل در پس آزمون و در دوره پیگیری می توان گفت که برنامه آموزش مبتنی بر مهارت های زندگی به عنوان روش آموزشی موثر و مکمل برای کاهش زورگویی در کودکان زورگو، قابلیت استفاده دارد. نتایج بر اساس بنیادهای نظری مورد تبیین قرار گرفته اند.