موفقیت و پیشرفت اجتماع بشری به وجود زیرساختار فیزیکی (عینی یا مادی) برای توزیع منابع و خدمات ضروری بین عامه مردم بستگی دارد. کیفیت و کارایی این پروژه¬های زیربنایی بر کیفیت زندگی و سلامت سیستم اجتماعی و تداوم فعالیت¬های تجاری و اقتصادی مردم مؤثر است. درواقع می¬توان گفت، قدرت اقتصاد ملی بازتابی از توانایی و موجودی زیرساختار آن است. «قراردادهای ای¬پی¬سی» که از آن¬ها تحت عنوان «قراردادهای ساخت یا کلیددردست» نیز یاد می¬شود، از قراردادهای شایع جهان امروز در زمینه انجام امور زیربنایی می¬باشند، و علیرغم اینکه در زمره پدیده¬های نوین و نوظهور در ایران به حساب می¬آیند لکن استفاده از آن¬ها در پروژه¬های مهم و بزرگ عمرانی به نحو چشمگیری در حال افزایش است. با این وجود تاکنون قوانین مخصوصی در این زمینه تدوین نشده و زوایای مختلف این قراردادهای بررسی نشده است. از جمله مسایل مهمی که باید به آن پرداخته شود، شیوه¬های حل و فصل اختلافات می¬باشد که باتوجه به اهمیت زمان و مبلغ در این پروژه¬ها، بکار بستن راهکارهای مناسب درجهت رفع هرچه بهتر و سریع¬تر اختلاف، امری ضروری می¬باشد. در این زمینه باید گفت، شیوه¬های غیرقضایی حل اختلاف ازقبیل مذاکره، سازش و داوری، بسیار کارآمدتر از روش قضایی و مراجعه به دادگاه خواهد بود. با این وجود، شناسایی و تبیین روش¬های جدید که بتواند با مقتضیات این¬دسته از قراردادها سازگار باشد، امکان روی آوردن هرچه بیشتر به این شیوه را افزایش می¬دهد. واژگان کلیدی: حل اختلاف، قرارداد، ای¬پی¬سی، فیدیک، امور زیربنایی