سازمان ها برای تحقق اهداف خود از منابع بی شماری استفاده می نمایند. یکی از مهم ترین منابع در عصر حاضر، نیروی انسانی می باشد. نیروی انسانی، اساس ثروت واقعی یک سازمان را تشکیل می دهند. مفهوم هوش هیجانی می تواند از طریق افزایش قابلیت های خود تنظیمی، خود تطبیقی، افزایش خلاقیت و نوآوری، افزایش کیفیت روابط اجتماعی، سبک رهبری، ایجاد تیم های کاری، مشارکت در تصمیم گیری های گروهی و مدیریت تعارض، یکی از عوامل موثر در اثربخشی سازمان ها باشد. دانشگاه ها نیز بعنوان سازمان های آموزشی جهت دستیابی به اهداف خود در حد انتظار جامعه، باید از نیروی انسانی متخصص، خلاق و با انگیزه بالا برخوردار باشند. اعضای هیأت علمی دانشگاه ها از منابع استراتژیکی بوده که عملکرد آنها بطور مستقیم در اثربخشی که به معنای تحقق اهداف دانشگاه ها می باشد، تاثیرگذار است. یکی از عوامل اثرگذار بر عملکرد اعضای هیأت علمی دانشگاه هوش هیجانی آنان است. هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین هوش هیجانی اعضای هیأت علمی و اثربخشی دانشگاه علم و فرهنگ است. روش انجام این تحقیق، توصیفی و از نوع مطالعه موردی بوده و جامعه آماری پژوهش را کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه علم و فرهنگ تشکیل می دهد. نمونه آماری شامل 80 نفر بوده که در این پژوهش، نمونه آماری برابر جامعه آماری می باشد. ابزار اندازه گیری پژوهش مشتمل بر، پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ که شامل 30 سوال و نیز پرسشنامه اثربخشی محقق ساخته که حاوی 37 سوال بوده، می باشد. هم چنین سوالاتی در رابطه با ویژگی های عمومی اعضای هیأت علمی، به ابتدای پرسشنامه هوش هیجانی اضافه گردید. از آمار توصیفی (درصد فراوانی، میانگین) به منظور طبقه بندی اطلاعات و ترسیم جداول و نمودارها استفاده شد. هم چنین از روش های آمار استنباطی مانند آزمون کولموگروف – اسمیرنوف، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون چندگانه و آزمون فریدمن به ترتیب به منظور آگاهی از توزیع نرمال داده ها، بررسی رابطه هوش هیجانی اعضای هیأت علمی و اثربخشی دانشگاه، پیش بینی اثربخشی دانشگاه از طریق هوش هیجانی اعضای هیأت علمی و رتبه بندی نمره میانگین ابعاد هوش هیجانی اعضای هیأت علمی استفاده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، که بین هوش هیجانی اعضای هیأت علمی و اثربخشی دانشگاه علم و فرهنگ رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین هر یک از ابعاد هوش هیجانی و اثربخشی دانشگاه علم و فرهنگ نیز رابطه مثبت و معناداری وجود دارد ( p?0/05). نتایج آزمون فریدمن نشانگر این است که میانگین خود آگاهی اعضای هیأت علمی در بالاترین رتبه و به ترتیب خود انگیختگی،همدلی، خودتنظیمی و مهارت های اجتماعی در رتبه های بعدی قرار می گیرند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که ابعاد هوش هیجانی اعضای هیأت علمی پیش بینی کننده های مناسبی برای اثربخشی دانشگاه علم و فرهنگ می باشد (p?0/05).