در دهه های اخیر افزایش جمعیت فشار بر منابع طبیعی را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش داده و سبب ایجاد عدم تعادل در بهره برداری از منابع محیطی شده است. جمعیت کره زمین در دو کانون عمده شهری و روستایی هر یک به تناسب قابلیت های محیطی خویش توزیع گردیده اند و تا چند دهه اخیر به نسبت متعادلی از منابع موجود بهره مند می شدند؛ منتهی افزایش روند مهاجرت روستا- شهری در دهه های اخیر سبب تخلیه روستاها و بلااستفاده ماندن منابع بالقوه این مکان ها شده است. یکی از عواملی که می تواند به ماندگاری جمعیت روستایی و کنترل آن کمک نماید، دست یابی به منابع آب سطحی و زیرسطحی مطلوب به منظور رفع نیازهای کشاورزی است. شهرستان آباده به عنوان یکی از قطب های کشاورزی استان فارس با دارا بودن پتانسیل های بالای توسعه کشاورزی متأسفانه، با پدیده مهاجر فرستی شدید روستایی به تبع کاهش شدید منابع آب زیرزمینی روبه رو بوده است. لذا پژوهش حاضر با رویکردی بنیادی و کاربردی و با روش توصیفی-تحلیلی و علی بر آن بوده است تا به بررسی نقش و جایگاه منابع آب زیرزمینی شهرستان مشخص در کنترل جمعیت روستایی بپردازد. برای این منظور تغییرات کمی و کیفی آب های زیرزمینی شهرستان مورد ارزیابی قرارگرفته و ارتباط آن با نرخ مهاجر فرستی روستاها و کاهش سطوح زیر کشت شهرستان گردیده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین میزان بهره برداری از آب های زیرزمینی شهرستان و کاهش سطوح زیر کشت ارتباط معکوسی برقرار است. بدین معنی که با افزایش بهره برداری، جمعیت روستایی و سطح زیر کشت کاهش یافته است. در نهایت با بهره گیری از مدل swot استراتژی های مناسب توسعه روستایی با تاکید بر بهره برداری از منابع آب تدوین گردید.