چکیده: عرفان درخت تنومندی است که ریشه آن در قلب انسان های حقیقت خواه و شاخ و برگ آن دراوج عرش الهی است . عرفان کمال اندیشه انسانی است که در کوره راه دنیا چشم به قله های سعادت ابدی دارد . به دلیل رفع خلا های اخلاقی و انسانی در جهان کنونی و تربیت نسلی نوین طبق الگوهای اسلامی –ایرانی ،ترویج و گسترش اندیشه های عرفانی اهمیت بسزایی برخوردار است و اهمِِّیت انجام این پژوهش را نمایان می سازد .در این رساله سعی بر آن شده است تا جایگاه عرفان در کتب ادبیات دوره متوسطه بررسی گردد تا از این رهگذر ، این موضوع آشکار گردد که ما به چه میزان از میراث و سرمایه گذشتگان و نیاکانمان که در زمینه انواع شاخه های عرفانی از سرآمدان بودند ، برای آیندگان سهمی قائل هستیم؟ روش انجام این تحقیق بدین شکل بود که ابتدا لغات و اصطلاحات عرفانی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت ، سپس این لغات و اصطلاحات در کتب ادبیات فارسی مقطع متوسطه مورد کندو کاو قرار گرفت . پس از استخراج این اصلاحات در متن این کتب به بررسی جایگاه آن پرداخته شد و سپس در انتها با استفاده از بسامد های بدست آمده این نتیجه بدست آمد که : بیشترین درصد تحقق مضامین عرفانی مربوط به مقاطع اول وسوم دبیرستان است .بیشتراز منابع قرن های هفت و هشت استفاده شده است و ازمولانا ،مولوی، سعدی بیشتر از سایرین بهره گرفته شده است . امید است که محتوای مطالب این رساله راهگشای سایر دانش پژوهان در این عرصه باشد .