پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های مقابله با خودآگاهی در نوجوانان ناشنوای 14 تا 17 سال شهر تهران انجام شد. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه عبارت است از 43 نفر از دانش آموزان ناشنوای مقطع متوسطه که در سال تحصیلی 92 – 1391 مشغول به تحصیل بوده اند. این دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیده اند. ابزار پژوهش عبارت است از پرسشنامه مقیاس مقابله نوجوانان (acs)و آزمونخودشناسی (scs). داده های جمع آوری شده با روش های آماری تحلیل واریانس چند راهه و آزمون بن فرنی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان داد که بین سبک های مقابله و خودآگاهی در نوجوانان ناشنوا به طور کلی ارتباط معنی داری وجود دارد و سبک مقابله متغیری بسیار مهم برای پیش بینی خودآگاهی در افراد ناشنوا است.آگاهی و هوشیاری از محدودیت ها و فرصت ها به فرد ناشنوا اجازه می دهد که بتواند از سبک های مقابله ای موثر برای کنار آمدن با استرس های زندگی روزمره بهره جوید. خودآگاهی فرد بر بدن، ذهن و روابط به فرد اجازه می دهد تا با محیط خود تعامل سازنده ای داشته باشد.