هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی(مهارت های ارتباطی و حل تعارض) بر میزان رضایت مندی زناشویی زوجین نظامی ساکن در یکی از شهرک های مسکونی نیروی دریایی ارتش ج.ا.ا است. نمونه این پژوهش، شامل 60 زوج از زوجین نظامی ساکن در یکی از شهرک های مسکونی نیروی دریایی ارتش ج.ا.ا شهرستان بندرعباس در سال 1390 است که از طریق فراخوان عمومی در قسمت های مختلف شهرک مسکونی و ادارات تابعه آن به صورت داوطلبانه جهت شرکت در کلاس های آموزشی ثبت نام کردند و پس از توضیح روند کار پژوهشی و دعوت به مشارکت در طرح، به صورت تصادفی (هر یک از زوجین شانس مساوی برای شرکت در گروه های آزمایشی و گواه را داشتند) به دو گروه مساوی آزمایش (30 زوج) و کنترل (30 زوج) جایگزین شده اند. متغیر وابسته در این پژوهش میزان رضایت مندی زناشویی زوج ها بود که با داده های حاصل از اجرای پرسش نامه ی رضایت مندی زناشویی انریچ مورد ارزیابی قرار گرفت. متغیر مستقل، آموزش مهارت های زندگی(مهارت های ارتباطی و حل تعارض زناشویی) بود که در ده جلسه (دو ساعت آموزش و نیم ساعت تمرین های کاربردی) تنظیم و به گروه آزمایشی آموزش داده شد. فرضیه پژوهش این بود که آموزش مهارت های زندگی(مهارت های ارتباطی و حل تعارض) بر افزایش میزان رضایت مندی زناشویی و ابعاد آن (خرده مقیاس های رضایت مندی زناشویی) موثر است. این پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد . داده ها با استفاده از نرم افزار spss با روش آماری تحلیل کوواریانس(mancova) در سطح معناداری 05/0=? مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج کلی پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های زندگی( مهارت های ارتباطی و حل تعارض) میزان رضایت مندی زناشویی زوجین گروه آزمایش را در مقایسه با زوجین گروه کنترل افزایش داده است . (f=445/908 و p<0/001)