تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطه بین جهت گیری مذهبی با امید به زندگی و شادکامی در دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی انجام شد. این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه این تحقیق دانشجویان دانشگاه بودند. تعداد افراد نمونه شامل 250 نفر دانشجو بود که از این تعداد108نفر مقطع کارشناسی و 142نفر مقطع کارشناسی ارشد بودند. دانشکده ها به روش نمونه گیری خوشه ای و دانشجویان به صورت فردی انتخاب و پرسشنامه ها را تکمیل کردند. مشخصات افراد برای ورود به تحقیق، اشتغال به تحصیل در سال تحصیلی1392-1391 بود. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت: در این مقیاس 21 سوالی عبارات1 تا 10 و سوال دوازده برای سنجش جهت گیری بیرونی مذهب و عبارات 13 تا 21 و سوال یازده، جهت گیری درونی مذهب را می سنجد و براساس طیف لیکرت نمره گذاری می شود و پرسشنامه امید به زندگی میلر: پرسشنامه میلر از نوع آزمون تشخیصی بوده و شامل 48 جنبه از حالت های امیدواری و درماندگی می باشد ، ارزش های نمره ای هر جنبه از یک تا پنج تغییر می کند و پرسشنامه شادکامی آکسفورد: پرسشنامه 29 ماده دارد بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده بیانگر وجود تفاوت معنادار ( 0.01 p<) بین جهت گیری مذهبی درونی با امید به زندگی و شادکامی در دانشجویان است، بنابراین فرضیه محقق تایید می شود. ولی بین جهت گیری مذهبی بیرونی و امید به زندگی و شادکامی تفاوت معناداری دیده نشد، به این معنا که فرضیه ی تحقیق رد شد.