پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی آموزش کنترل خشم بر رضایت زناشویی زنان مراجعه کننده به پایگاه های مقاومت بسیج شهر یزد در سال 1391 تنظیم گردیده است. در این پژوهش فرض شد که آموزش کنترل خشم بر رضایت زناشویی زنان موثر می باشد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. روش نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری تصادفی در دسترس می باشد. به این صورت که دو پرسشنامه خشم اسپیلبرگر و رضایت زناشویی انریچ روی 100 نفر از زنان مراجعه کننده به پایگاه های بسیج اجرا گردید و 30 نفر از زنان که در دو آزمون نمرات پایینی از سطح رضایت زناشویی و همچنین خشم بالاتر از میانگین کسب کرده بودند انتخاب و بطور تصادفی 15نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش جایگزین شدند. برای گروه آزمایش برنامه آموزش کنترل خشم اجرا گردید. آموزش به شکل آموزش کارگاهی و به صورت 12 جلسه 45 دقیقه ای و دو جلسه در هر هفته بود. پس از طی آموزش، هر دو گروه کنترل و آزمایش مجدداً به آزمون کنترل خشم اسپیلبرگر و رضایت زناشویی انریچ پاسخ دادند. روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش شامل آمار توصیفی و آمار استنباطی می باشد و برای آزمودن فرضیه از t مستقل و تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان داد که آموزش کنترل خشم برافزایش رضایت زناشویی زنان متأهل موثر بوده است. واژه های کلیدی :خشم، کنترل خشم، رضایت زناشویی