در این تحقیق به مطالعه ی اثر ترکیب مالیاتی بر رشد اقتصادی در ایران طی سال های 1355 تا 1389پرداخته ایم. در معادلات در نظر گرفته، علاوه بر متغیرهای سال های تحصیل نیروی کار(سرمایه انسانی)، نسبت تشکیل سرمایه ناخالص به تولید ناخالص داخلی(سرمایه فیزیکی) و رشد جمعیت فعال ، شاخص هائی برای هریک از اجزای پنج گانه ی ترکیب مالیاتی در ایران وارد شده است. همچنین وارد کردن نسبت کل درآمدهای مالیاتی به تولید ناخالص داخلی این امکان را فراهم آورده است که بتوان تحلیل های درآمدخنثی از تغییرات در ترکیب مالیاتی در ایران داشت؛ به گونه ای که افزایش درآمدهای مالیاتی از یک منبع نیاز به کسب درآمد مالیاتی از سایر منایع را کاهش دهد. نتایج به دست آمده از چند معادله ی مبتنی بر الگوی خود توضیح با وقفه های گسترده(ardl) نشان دهنده ی آن است که با لحاظ تحلیل درآمد خنثی "مالیات بر واردات" کمترین اثر منفی و پس از آن به ترتیب "مالیات بر اشخاص حقوقی"، "مالیات بر ثروت "، "مالیات بر کالا و خدمات" و "مالیات بر درآمد" اثر منفی را روی رشد دارد.