پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش داستان های اجتماعی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسر اتیسم انجام شد. روش پژوهش شبهآزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه ی دانش آموزان پسر 6 تا 12 ساله اتیسم شهر شیراز در سال تحصیلی 92-91 بودند که از بین آنها نمونهای به حجم 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جاگماری شدند به طوری که هر گروه 15 نفر بود. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش آموزش داستان های اجتماعی در 16 جلسه دریافت کردند در حالیکه به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد و در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. برای سنجش مهارتهای اجتماعی از پرسشنامه مهارتهای اجتماعی استونی و همکاران(2003) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس نشان داد که میانگین نمرات مهارت های اجتماعی و خرده مقیاسهای آن(توانایی درک هیجانات و دیدگاه های دیگران، توانایی شروع تعامل با دیگران، توانایی حفظ تعامل با دیگران و توانایی پاسخ دهی به دیگران) در گروه آزمایش به طور معنیداری افزایش یافته است(01/0>p). یافتهها بیانگر تأثیر آموزش داستان های اجتماعی بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسر اتیسم بود. بنابراین پیشنهاد میشود با طراحی و اجرای برنامه آموزشی داستان های اجتماعی جهت بهبود مهارت های اجتماعی دانشآموزان اتیسم اقدام شود.