هدف اصلی تحقیق این است که چه عواملی درگرایش به مجرمیت در بین فراگیران آموزشی موثر بوده و با چه سازوکاری می توان به کاهش مجرمیت فراگیران آموزشی کمک کرد؟ تحقیق حاضر با رویکرد کمی(پیمایش) و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای صورت گرفته است. تعداد نمونه آماری 196نفر(مقطع کاردانی93، کارشناسی77، ارشد26) که با استفاده از جدول مورگان انتخاب شده اند. بر طبق یافته های توصیفی، میانگین سنی فراگیران آموزشی برابر با (23سال) و مقطع تحصیلی کاردانی(47.3%)، کارشناسی(39.3%)، کارشناسی ارشد(13.3%) بوده و همچنین در مولفه قومیت، آذری(57.4%)، کرد(7.7%)، فارس(27%) و سایر اقوام(8.2% ) و به لحاظ محل سکونت(84.2%) شهری و (15.8%) روستایی می باشند. همچنین یافته های استنباطی نشان می-دهندکه بین متغیرهای سن، تحصیلات فراگیران و شغل والدین با گرایش به مجرمیت رابطه معناداری وجود نداشته و بین متغیر های محیط زندگی، سطح درآمد، سطح تحصیلات والدین، محیط آموزشی و قومیت فراگیران با گرایش به مجرمیت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. رابطه بین متغیر سطح دینداری فراگیران و گرایش به مجرمیت رابطه معکوس ولی معناداری است، بدین معنی که با افزایش دینداری فراگیران گرایش او به مجرمیت کاهش می یابد. ضمنا نتایج رگرسیونی نشان می دهد که از بین متغیر های تحت بررسی در مدل "تحلیل مسیر" فقط متغیر های محیط زندگی(0.630)، محیط آموزشی (0.525) و سطح دینداری (0.315-) در مدل معنادار بودند به این معنی که محیط زندگی توانسته به تنهایی (0.630) و محیط آموزشی(0.525) و گرایش به ارزشهای دینی (0.315-) از متغیر وابسته (گرایش به مجرمیت) را تبیین نماید.