توسعه بخش سلامت یکی از مهمترین دغدغه های هر کشور است، که بدون توسعه نیروی انسانی و باور ایشان به داشتن توانایی انجام کلیه وظایف محوّل و حفظ این وضعیت حتی با وجود سخت ترین شرایط کاری، ممکن نخواهد بود. به همین دلیل در این تحقیق سعی شده است تا رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و تاب آوری در بین پرستاران بیمارستان های نمازی و شهید فقیهی شیراز بررسی گردد. نمونه آماری این تحقیق شامل 306 نفر از پرستاران بیمارستان های فوق الذکر در 91-1390 می باشند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی توماس و ولتهاُوس و مقیاس تاب آوری بزرگسالان یمدال و همکاران، ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش می باشند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده و جهت استنباط روابط بین متغیّرها، از نرم افزار spss بهره گیری شده است. نتیجه آماری نشان داد که رابطه مثبت و معنی داری بین توانمندسازی روانشناختی و تاب آوری وجود دارد.