در نوشته های جدید مدیریت، موضوع سرمایه اجتماعی که صبغه ای جامعه شناسانه دارد، به عنوان یک اهرم توفیق آفرین مطرح و در این رشته مورد اقبال فراوان نیز قرار گرفته است. در واقع، سرمایه اجتماعی به عنوان بستری مناسب برای بهره وری سرمایه های انسانی و فیزیکی، راهی برای نیل به موفقیت قلمداد شده و مدیرانی که قادر به ایجاد سرمایه اجتماعی در سازمان بوده، راه کامیابی شغلی و سازمانی خویش را هموار می-سازند. لذا، در این پژوهش به ارزیابی وضعیت سرمایه اجتماعی در شرکت کفش ملی خواهیم پرداخت. رویکرد این پژوهش، توصیفی/همبستگی و جامعه آماری آن، تمامی کارکنان شاغل در شرکت کفش ملی است که تعداد آن بالغ بر 544 نفر بوده که افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه توزیع شده بین 204 نفر از کارکنان شرکت مذکور گردآوری گردید. همچنین، به منظور ارزیابی ابعاد سرمایه اجتماعی، یعنی، بُعد شناختی؛ بُعد ساختاری و بُعد رابطه ای (ناهاپیت و گوشال، 1998)، از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری (تحلیل عاملی تأییدی) استفاده گردیده است. یافته های پژوهش حاکی از آنست که بین هر سه بُعد سرمایه اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد؛ بطوریکه میزان ضریب همبستگی بین بُعد شناختی و ساختاری، 58/0، بین بُعد شناختی و رابطه ای، 62/0 و بین بُعد ساختاری و رابطه ای، 52/0 می باشد. لذا، نتایج مذکور نشانگر اهمیت و جایگاه سرمایه اجتماعی در شرکت کفش ملی می باشد. بنابراین، بهبود موقعیت رقابتی سازمان در صنعت کفش، مستلزم توجه بیش از پیش به هر سه بُعد سرمایه اجتماعی در شرکت کفش ملی می باشد.