کلیدزنی نوری یک ضرورت در شبکه های مخابراتی و سیستم های پردازش سیگنال است. مزدوج-های موازی غیرخطی یکی از عناصر نوری مهم در سیستم های پردازش سیگنال جهت استفاده در سیستم های ارتباطی می باشند که دارای کاربردهایی نظیر کلیدها، تقویت کننده ها، تضعیف کنده ها و غیره می باشند. در این پایان نامه ما فرایند کلیدزنی را در مزدوج های موازی غیرخطی دوهسته ای و سه هسته ای بررسی کرده و به طراحی مزدوج موازی غیرخطی به عنوان یک کلید خود کنترل کننده تمام اپتیکی پرداخته ایم. با شبیه سازی انتشار سالیتون روشن و تاریک در کلید با استفاده از روش عددی کرانک- نیکلسون و رونگ- کوتا روابطی ساده و نسبتا" دقیق بین طول کلید و پهنای پالس بر حسب توان مورد نیاز برای کلیدزنی در دو حالت پاشندگی منفی و مثبت به ترتیب برای انتشار سالیتون روشن و تاریک در کلید بدست آورده ایم. از این روابط برای طراحی یک کلید بر اساس پارامترهای ماده مورد استفاده و ابعاد کلید می توان استفاده کرد. نتایج نشان دهنده ی این است که می توان به کلیدزنی با پهنای پالس چند فمتوثانیه و طول چند میکرومتر در حالت انتشار سالیتون تاریک در مزدوج های موازی غیرخطی متقارن سه هسته ای رسید که متشکل از مواد چلکوجناید با ضریب شکست غیرخطی چندصد برابر شیشه سیلیکا می باشند که این خود نوید دهنده ی ساخت مدارهای مجتمع نوری دارای سرعتهای فوق سریع می باشد. کلید واژه: اپتیک غیر خطی، سالیتون های نوری،کلیدزنی، مزدوج های موازی غیرخطی چندهسته ای