در کار حاضر، ابتدا دی آمین آروماتیک pobd حاوی حلقه های پیریدین و 1،3،4- اگزادیازول سنتز شد. نمک هیدروکلراید این دی آمین به عنوان یک اصلاح کننده آروماتیک و پایدار از نظر حرارتی، در واکنش تبادل یونی با سدیم- مونت موریلونیت به کار رفت. تغییرات فاصله بین لایه ای و نیز پایداری حرارتی این خاک رس اصلاح شده جدید، به ترتیب توسط xrd و tga بررسی شد. سپس این دی آمین با دی انیدرید btda در حلال dmac به منظور تشکیل محلول پلی آمیک اسید واکنش داده شد. مرحله ایمیدی شدن و تشکیل پلی ایمید، به روش حرارتی انجام شد. سنتز و بررسی ترکیب مدل توسط واکنش pobd و تری ملیتیک انیدرید در استیک اسید گلاسیال انجام شد و دی ایمید- دی اسید جدید سنتز شد. ویسکوزیته ذاتی پلی ایمید و پلی آمیک اسید، اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شدند. در مرحله بعد، نانوکامپوزیت های این پلی ایمید با درصدهای وزنی متفاوت از مونت موریلونیت اصلاح شده با نمک pobd، با روش پلیمریزاسیون موضعی تهیه شدند و با طیف سنجی ft-ir و xrd بررسی شدند خواص حرارتی نمونه ها با dsc و tga مورد مطالعه قرار گرفت و مشاهده شد که با افزایش مقدار خاک رس، دمای تبدیل شیشه ای و پایداری حرارتی افزایش می یابد. مرفولوژی سطح نانوکامپوزیت 1 و 3 درصد نسبت به پلی ایمید خالص، توسط میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) بررسی شد. در ادامه به منظور بررسی توانایی هیبریدهای سنتزی و خاک رس اصلاح شده با pobd در حذف فلزات، آزمون جذب کاتیون بر روی کاتیون کبالت انجام گرفت.

در کار حاضر، ابتدا یک دی اسید آروماتیک حاوی گروه رنگزای آزویی از عامل کوپلاژ باربیتوریک اسید طی فرآیند دیازوتاسیون سنتز و توسط روش های اسپکتروسکوپی ft-ir، uv-visible، و شناسایی شد. اثر ph و حلال های آلی مختلف روی جذب گروه آزویی مورد بررسی قرار گرفت. واکنش مدل به منظور بررسی واکنش پذیری مونومر با گروه های آمینی و بررسی شرایط واکنش، مورد استفاده و بررسی قرار گرفت. سنتز ترکیب مدل مربوطه توسط واکنش آمین پاراتولوئیدین با دی اسید آزویی منجر به تهیه ی یک دی آمید جدید شد که توسط روش های اسپکتروسکوپی ft-ir، uv-visible، و شناسایی شد. سپس یک سری از پلی آمیدهای آروماتیک توسط پلیمریزاسیون تراکمی مستقیم مونومر آزویی با دی آمین های آروماتیک مختلف با استفاده از واکنش فسفریلاسیون یامازاکی تهیه شدند. پلی آمیدهای به دست آمده دارای راندمان بالا و گرانروی درونی در محدوده ی dl/gr 44/0-18/0 بودند. شناسایی پلیمرهای مربوطه با استفاده از روش اسپکتروسکوپی ft-ir، آنالیز حرارتی وزن سنجی (tga) و گرماسنجی پویشی تفاضلی (dsc) انجام شد. همچنین حلالیت پلیمرهای مربوطه در حلال های آلی مختلف و قابلیت تشکیل فیلم آنها در دو حلال آلی dmac و nmp مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. فیلم های تشکیل شده از پلی آمیدهای سنتز شده در این پروژه، چین دار و همگی شکننده بودند که این ناشی از ساختار سخت و آروماتیک آنها می باشد.

در کار حاضر سنتز مشتقات جدیدی از سولفونامیدها، با استفاده از واکنش افزایش مایکل روی فوماریک استرها در غیاب حلال مورد مطالعه قرار گرفته است. مشتقات موردنظر با استفاده از یک روش آسان، ملایم و مقرون به صرفه از نظر اقتصادی تهیه شده اند. این واکنش تحت شرایط گرمایی و فراصوت مورد بررسی قرار گرفته است. نکته قابل توجه در این تکنیک عدم ایجاد محصولات دو استخلافی در شرایط قید شده می باشد،

در سنتز ترکیبات آلی، انجام واکنش ها با استفاده از شرایط بدون حلال و واکنش گرهای سازگار با محیط زیست از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. در سالهای اخیر استفاده از نانو ذرات به عنوان کاتالیزور در سنتز ترکیبات آلی بطور وسیع مورد استفاده قرار گرفته است. از مزایای استفاده از این کاتالیزورها می توان به سادگی روش کار، بهره بالا، شرایط ملایم جهت انجام واکنش و بهبود گزینش پذیری اشاره نمود. به طورکلی تولید ساده و ایمن تر محصولات به واسطه این روش امکان پذیر می شود. باربیتورات ها و مشتقات آن دارای خواص متنوع دارویی و بیولوژیکی از جمله خواب آوری، آرامبخش، ضد صرع و ... می باشند به همین علت در این کار تحقیقاتی مشتقات جدیدی ازباربیتورات ها، با استفاده از واکنش افزایش مایکل باربیتوریک-اسید و فوماراتهای گوناگون در غیاب حلال، در حضور نانوموردنیت و با استفاده از باز پتاسیم کربنات مورد بررسی قرار گرفته است. نکته قابل توجه در این تکنیک عدم ایجاد محصولات دو استخلافی در شرایط قید شده می باشد، براساس مطالعات انجام گرفته پیش بینی می شود، فراورده های ایجاد شده در این واکنش دارای خواص بیولوژیکی و دارویی باشند.

بیش از 15 سال است که پلیمرهای ابرشاخه ای بدلیل خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد بعلاوه قابلیت کاربردشان در روکشها، افزاینده ها، انتقال دارو و ژن، واحدهای ساختمانی ماکرومولکولی، نانو فناوری، و علم ابر مولکولی مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. هدف اصلی از این پژوهش، سنتز پلی(آمید- ایمید)های شاخه دار نانو ساختار در یک روش a2+bcc‘ می باشد. مونومر سه عاملی مورد نظر طی یک واکنش سه مرحله ای از l- سیستئین سنتز شد. بهینه سازی شرایط واکنش پلیمریزاسیون با مطالعه وبررسی واکنش مونومر با دی آمین های مختلفی نظیر دی آمین های اتری «a» و پاراسولفونی «d» انجام شد. روش چند تراکمی مستقیم با بکارگیری تری فنیل فسفیت در سنتز تمام پلیمرها مورد استفاده قرار گرفت. پارامترهای واکنش نظیر دما، زمان واکنش، غلظت مونومر و سرعت چرخش همزن برای دست یابی به محصول بدون ژل شدگی بهینه سازی شد. برای رسیدن به نقطه ژل پلیمریزاسیون عوامل مختلفی تاثیر داشتند که از جمله آنها نوع دی آمین بود. ساختار شیمیایی مونومر تهیه شده و پلیمرها با آنالیز های ir و nmr و اندازه گیری چرخش نوری تایید شد. بررسی خواص نشان داد که پلیمرها درمقایسه با پلیمرهای خطی مشابه در حلال های آلی مختلف حلالیت بهتر و گرانروی پایینی دارند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی در آنالیز ریخت شناسی پلی (آمید- ایمید)های سنتز شده از نظر توزیع یکنواخت اندازه و ابعاد ذرات مورد استفاده قرار گرفت.

در کار حاضر ابتدا دی آمین آروماتیک جدید bapo شامل حلقه های پیریدین و 4،3،1-اگزادیازول سنتز شد. سپس با استفاده از نمک هیدروکلراید این دی آمین، واکنش اصلاح شیمیایی سطح نانو ذرات مونت موریلونیت حاوی یون های سدیم انجام شد. تغییرات فاصله بین لایه ای و پایداری حرارتی خاک رس اصلاح شده، به ترتیب با تکنیک های xrd و tga بررسی شد. کاهش میزان آب دوستی خاک رس بعد از اصلاح با تکنیک های sem و tga تایید شد. در قسمت بعدی با استفاده از دی آمین bapo و دی انیدرید btda در حلال dmso پلی آمیک اسید مربوطه تهیه شد. مرحله ایمیدی شدن و تشکیل پلی ایمید به روش حرارتی انجام شد و با آنالیز عنصری و طیف سنجی ft-ir تایید شد. در مرحله بعد نانوکامپوزیت های پلی ایمید bapo/ btda با درصدهای مختلف خاک رس اصلاح شده، با روش پلیمریزاسیون موضعی تهیه شدند. خواص ساختاری و پایداری حرارتی این نانوکامپوزیت ها با تکنیک های xrd، tga، dsc و dta بررسی شدند. بررسی ترموگرام های tga نانوکامپوزیت های 0 تا 5 درصد وزنی نشان داد که پایداری حرارتی با افزایش محتوای خاک رس افزایش می یابد. دمای تبدیل شیشه ای در نانوکامپوزیت %1 افزایش یافته و در نانوکامپوزیت های %3 و %5 کاهش یافته است. مقایسه سطح پلی ایمید خالص و نانوکامپوزیت %1 با تکنیک sem نشان داد که پیوستگی سطح در نانوکامپوزیت افزایش یافته و سطح هموارتر شده است. در ادامه به منظور بررسی توانایی هیبریدهای سنتزی در حذف فلزات، آزمون جذب کاتیون بر روی کاتیون کبالت انجام گرفت.

حفظ محیط زیست و جلوگیری از تولید ضایعات همواره مورد تایید پژوهشگران بوده است. کاهش و یا حذف حلال های آلی یکی از اهداف مهم شیمیسبز است. یکی از واکنش های مهم و اساسی در شیمی سنتزی واکنش آزامایکل است، اغلب فرآورده های به دست آمده از این واکنش ها دارای خواص بیولوژیکی هستند. بر این اساس تحقیقات گسترده ای در این زمینه انجام شده است. به دلیل اهمیت بیولوژیکی و فارماکولوژیکی تیوهیدانتوئین و مشتقات آن (مانند کاهش دهنده چربی خون، ضد سرطان، ضد تیروئید، ضد ویروس، ضد میکروب) و در زمینه های دیگر (نظیر چاپ پارچه و تولید رزین ها و پلاستیک ها)، دراین پژوهش 5,5-دی فنیل-2-تیوهیدانتوئین (dpth) و مشتقات آن، از واکنش افزایش آزا مایکل با استرهای ?,?- غیر اشباع در غیاب حلال، با استفاده از پتاسیم کربنات (k2co3) به عنوان باز در مجاورت تترا بوتیل آمونیوم برماید (tbab) سنتز شده اند.در دمای اتاق، این افزایش در موقعیت (3)n، dpth اتفاق می افتد، اما با افزایش دما تا°c 80، واکنش در هر دو موقعیت (3)n و (1)n انجام می پذیرد. ساختار همه ترکیبات توسط طیف هایir ,1h-nmr ,13c-nmr تایید شده است

رنگ های آزو با توجه به خواص نوری عالی مانند پایداری نوری و نیز پایداری گرمائی-اکسایشی; در سیستم های چاپ، ذخیره ی نوری و صنایع رنگرزی مورد اهمیت فراوان هستند. از سوی دیگر در سیستم های برپایه ی ترکیبات هتروسیکلی ضمن بهبود خواص فوق، ماکزیمم طول موج جذب افزایش یافته و به واسطه امکان تشکیل ساختارهای توتومری و کئوردینه شدن به یون های فلزی می توان کنترل بیشتری نسبت به خواص ترکیب داشت. در ادامه کارهای گذشته ما در این پروژه پلیمرهای ابرشاخه ای حاوی رنگ آزوی هتروسیکلی را از مونومرهای b`2 و a2b سنتز خواهیم کرد. در ابتدا واکنش پذیری مونومر a2b سنتز شده برای تهیه پلیمر، با انجام واکنش های مدل مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. سپس واکنش های پلیمر شدن تراکمی مونومر با دی آمین های آروماتیک مختلف جهت تشکیل پلیمرهای با ساختار ابرشاخه ای انجام خواهند شد. شرایط پلیمر شدن طوری تنظیم می شود که محصول با ابعاد نانومتری حاصل شود. مونومر و پلیمرهای سنتز شده، به کمک روش های آنالیز عنصری و طیف سنجی مورد شناسایی قرارمی گیرند و سپس برخی از خواص فیزیکی آن ها شامل گرانروی، حلالیت، خواص گرمایی و همجنین توانایی تشکیل فیلم بررسی خواهد شد.

در کار حاضر، ابتدا یک دی اسید آروماتیک حاوی گروه رنگزای آزویی از عامل کوپلاژ دی متیل باربیتوریک اسید طی فرآیند دیازوتاسیون سنتز و توسط روش های اسپکتروسکوپی ft-ir، uv-visible، و شناسایی شد. اثر ph و حلال های آلی مختلف روی جذب گروه آزویی مورد بررسی قرار گرفت. واکنش مدل به منظور بررسی واکنش پذیری مونومر با گروه های آمینی و بررسی شرایط واکنش، مورد استفاده و بررسی قرار گرفت. سنتز ترکیب مدل مربوطه توسط واکنش آمین پاراتولوئیدین با دی اسید آزویی منجر به تهیه ی یک دی آمید جدید شد که توسط روش های اسپکتروسکوپی ft-ir، uv-visible، و شناسایی شد. سپس یک سری از کوپلی آمیدهای آروماتیک توسط پلیمریزاسیون تراکمی مستقیم مونومر آزویی و آدیپیک اسید با دی آمین های آروماتیک مختلف با استفاده از واکنش فسفریلاسیون یامازاکی تهیه شدند. کوپلی آمیدهای به دست آمده دارای راندمان بالا و گرانروی درونی در محدوده ی dl/g 45/0-29/0 بودند. شناسایی کوپلیمرهای مربوطه با استفاده از روش اسپکتروسکوپی ft-ir، آنالیز حرارتی وزن سنجی (tga) و آنالیز حرارتی تفاضلی (dta) انجام شد. همچنین حلالیت کوپلیمرهای مربوطه در حلال های آلی مختلف و قابلیت تشکیل فیلم آن ها در دو حلال آلی dmac و nmp مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. فیلم های تشکیل شده از کوپلی آمیدهای سنتز شده در این پروژه، غالبا انعطاف پذیر و شفاف بودند.

در کار حاضر، ابتدا دی¬آمین آروماتیک جدید bamo حاوی حلقه 4،3،1- اگزادیازول سنتز شد. سپس برای اصلاح سدیم مونت موریلونیت ابتدا با استفاده از لیتیوم¬کلراید یون¬های لیتیوم جایگزین یون¬های سدیم گردیدند. در مرحله بعدی نمک هیدروکلراید دی¬آمین bamo به عنوان یک اصلاح کننده آروماتیک و پایدار از نظر حرارتی، در واکنش تبادل یونی با لیتیوم مونت¬موریلونیت به کار رفت. تغییرات فاصله بین¬لایه¬ای و پایداری حرارتی خاک¬رس اصلاح شده، با استفاده از تکنیک¬های xrd و tga بررسی شد. کاهش میزان آب¬دوستی خاک¬رس بعد از اصلاح با تکنیک¬های sem و tga تایید گردید. در قسمت بعدی این کار دی¬آمین bamo با دی¬انیدرید bdta در حلال dmac به منظور تشکیل پلی¬آمیک¬اسید واکنش داده شد. مرحله تشکیل پلی-ایمید به روش حرارتی انجام شد و با آنالیز عنصری و طیف¬سنجی ft-ir تایید گردید. سپس نانوکامپوزیت¬های پلی¬ایمید bamo/bdta با درصد¬های وزنی مختلف از مونت¬موریلونیت اصلاح شده، با روش پلیمریزاسیون موضعی تهیه شدند و خواص ساختاری و پایداری حرارتی آنها توسط تکنیک¬های xrd، tga، dta و dmta مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی ترموگرام¬های tga نانوکامپوزیت¬های 0 تا 5 درصد وزنی نشان داد که پایداری حرارتی با افزودن محتوای خا¬ک¬رس افزایش می¬یابد. دمای تبدیل شیشه¬ای نانوکامپوزت¬ها نسبت به پلی¬ایمید خالص افزایش یافته است، این افزایش در نانوکامپوزیت 1 درصد وزنی به مراتب بیشتر از 3و 5 درصد وزنی است. مقایسه مدول ذخیره پلی¬ایمید خالص ونانوکامپوزیت 1 درصد وزنی با تکنیک dmta نشان داد که جهش خوبی در مدول نانوکامپوزیت 1 درصد وزنی نسبت به پلیمر خالص ایجاد شده است.

نانو کامپوزیت های پلیمری در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده اند که این امر بیشتر به خاطر قیمت پایین و در دسترس بودن آنهاست. حضور مقدار کمی از پر کننده در ماتریس پلیمر می تواند باعث بهبود قابل توجهی در خواص مکانیکی و حرارتی آن شود و از این جهت نانو کامپوزیت های پلیمری بسیار جالب توجه هستند. با توجه به کاربردهای مختلف پلی استرها در زمینه های مختلف، تهیه نانو کامپوزیت های پلی استر و بررسی خواص مکانیکی و حرارتی آنها می تواند مفید و قابل اهمیت باشد. در این پروژه نوع جدیدی از نانوکامپوزیت های پلی استر/کلویزیت 30b سنتز شده و رفتارهای حرارتی و مکانیکی و دیگر ویژگی های آن مورد بررسی قرار گرفته اند. بدین منظور برای تهیه ی پلی استر از یک دی¬اُل آلیفاتیک 3،?3-بیس-(2-هیدروکسی اتیل)- 2،?2 -دی تیوکسو- [5،?5] بی تیازولیدینیلیدن-4،?4 -دی اُن استفاده شده است. همچنین خاک رس مورد استفاده، کلویزیت30b می باشد. با توجه به بررسی های xrd و tem به احتمال زیاد لایه های خاک رس در نانوکامپوزیت 5 درصد وزنی کاملا ورقه ورقه شده-اند. بررسی های tga نشان دادند که پایداری حرارتی پلی استر خالص و نانوکامپوزیت ها نزدیک به هم می باشند. بررسی¬های dmta نشان دادند که دمای تبدیل شیشه ای نانوکامپوزیت 1 درصد وزنی به دلیل ورقه ورقه شدن کامل لایه های خاک رس نسبت به پلی استر افزایش یافته، ولی در نانوکامپوزیت های 3 و5 درصد وزنی به دلیل تجمع بخشی از خاک رس دمای تبدیل شیشه ای نسبت به پلی استر خالص کاهش یافته است

در این پروژه پلی(آمید-بنزایمیدازول)های ابرشاخه با پایانه های آمینی، اسیدی و آمینواسیدی با پلیمری شدن تراکمی مستقیم از یک تری آمین جدید، 5-(5-آمینو-2-بنزایمیدازول)-1،3-فنیلن دی آمین(tabi) و ایزوفتالیک اسید سنتز شدند. شناسایی مونومر با روش های اسپکتروسکوپی ir و 1hnmrمورد بررسی قرارگرفت. شناسایی پلیمرها توسط اندازه گیری های ویسکوزیته، تست های حلالیت و اسپکتروسکوپی های ir و uv-vis و آنالیز وزن سنجی حرارتی انجام شد. hpbia با پایانه های اسیدی و بازی به دلیل حضور گروه های فراوان آمینی و اسیدی در سطح خود، در محلول رفتار پلی الکترولیت از خود نشان دادند. اما hpbia با پایانه ی آمینواسیدی رفتار پلی الکترولیت معکوس را نشان داد. شدت های جذب طول موجها در طیف uv-vis که با افزایش غلظت پلیمرها افزایش یافت،یک رابطه ی خطی از خود نشان داد.در ادامه، شکل hpbiaها توسط بررسی های مورفولوژی با میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem) تایید گردید

هیدروژل¬های نانوکامپوزیتی مغناطیسی، به¬دلیل دارا بودن خاصیت مغناطیسی و آب¬دوستی امروزه کاربرد گسترده¬ای را پیدا کرده¬اند. در کار حاضر نانوذرات مگنتیت با استفاده از روش هم¬رسوبی سنتز شدند. سپس نانوذرات مگنتیت سنتز شده در ادامه با ترکیب تری اتوکسی وینیل سیلان سایلیله شدند تا یک ترکیب با ساختار هسته پوسته حاوی گروه¬های وینیلی برروی سطح تشکیل شود. پلیمریزاسیون رادیکالی محصول سایلیله شده با اکریلیک اسید به عنوان یک مونومر وینیلی منجر به گرافت شیمیایی پلی اکریلیک اسید برروی نانوذرات مغناطیسی می¬شود. هموپلیمر تشکیل شده در طی این واکنش به¬وسیله¬ی استخراج با سکسوله از محصول گرافت شده به مگنتیت جدا شد. گرافت شیمیایی پلیمر به سطح نانومگنتیت سایلیله شده به¬وسیله¬ی طیف ft-ir نشان داده شده است. پلیمریزاسیون رادیکالی محصول سایلیله شده با اکریلیک اسید در مجاورت متیلن بیس اکریل آمید به عنوان عامل شبکه¬ای کننده منجر به تشکیل هیدروژل¬های نانوکامپوزیتی شد، که در آن زنجیر¬های پلی اکریلیک اسید به صورت شیمیایی به نانوذرات مغناطیسی متصل شده¬اند. هیدروژل¬های تهیه شده و نانوذرات گرافت شده با استفاده از آنالیز¬هایxrd ،tga ،vsm ،sem ، وtem شناسایی شدند. همچنین رفتار تورمی این هیدروژل¬ها درph های مختلف نیز مطالعه شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در این پروژه تحقیقاتی پلی (استر-ایمید) های فعال نوری جدیدی بر پایه ی آمینو اسید l-آسپارتیک اسید و پلی اتیلن گلیکول به دو روش پلیمر شدن تراکمی مذاب و محلول سنتز شدند و برخی خواص فیزیکی آن ها مورد مطالعه قرار گرفتند. در ابتدا مونومر دی انیدرید (2) طی دو مرحله از آمینواسید l-آسپارتیک اسید و پیروملیتیک انیدرید تهیه شد. واکنش پذیری مونومر دی انیدرید(2) با گروه های هیدروکسیل، با سنتز ترکیبات مدل از واکنش آن ها با اتانول توسط هر دو روش (بدون حلال و در حضور حلال) مورد تایید قرار گرفت. سپس واکنش پلیمر شدن تراکمی مستقیم دی انیدرید (2) با پلی اتیلن گلیکول های مختلف توسط هر دو روش محلول و مذاب انجام شد. برای پیدا کردن شرایط بهینه پلیمر شدن، با انتخاب پلی اتیلن گلیکول2000 به عنوان دی ال مبنا، تعدادی واکنش در دماها، غلظت های مختلف دی انیدرید(2) و زمان های واکنش مختلف انجام گرفت، سپس سایر پلی اتیلن گلیکول ها در شرایط بهینه با مونومر دی انیدرید (2) وارد واکنش شدند. پلیمرهای بدست آمده از روش مذاب به طور مستقیم و پلیمرهای به دست آمده از روش محلول پس از استخراج حلال، توسط طیف سنجی ir شناسایی شدند. گرانروی پلیمرهای حاصل از روش محلول در محدوده ی 1/0-35/10dlg- و پلیمرهای سنتز شده از روش مذاب در محدوده ی 1/0-3/10dlg- بودند و فعالیت نوری این ترکیبات نیز با اندازه گیری چرخش نوری تایید شدند. حلالیت پلیمرها در حلال های مختلف بررسی شد و در نهایت برای پی بردن به پایداری حرارتی آن ها آنالیز حرارتی به روش تجزیه ی حرارتی وزن سنجی (tga) و آنالیز حرارت سنجی تفاضلی روبشی (dsc) به عمل آمد

در این مطالعه اکسایش الکلها و محافظت زدایی اکسایشی تری متیل سایلیل، تتراهیدرو پیرانیل و منوکسی متیل اترها با استفاده از btptb به ترکیبات کبونیل متناظر مورد بررسی قرار گرفت. به علاوه تترا هیدرو پیرانیله کردن و متوکسی متیله کردن انواع مختلف الکل ها با dhp و mom در حضور btptb با بازده خوبی انجام شد. همچنین تری متیل سایلیله کردن انواعی از الکل ها با استفاده از hmds در حضور btptb تحت شرایط رفلاکس انجام گرفت. تری متیل سایلیل اترها در حضور این واکنشگر و در دمای اتاق به الکل های اولیه تبدیل می شوند. الکل های آلیفاتیکی و بنزیلی نوع اول، دوم و سوم به طور موثری توسط استیک انیدرید و در حضور btptb به استرهای متناظر تبدیل شدند.

مشتقات دی متاکریلاتی دی اُل ها که شامل زنجیرهای آلیفاتیک می باشند در مخلوط رزینهای دندانی متداول (به عنوان مثال(tegdma , bis-gma به منظور کاستن از تنش پلیمریزاسیون وانقباض درکوپلیمرهای نهائی بکار می روند. همچنین تا?ثیر ماهیت اتصال دهنده عرضی در پلیمرهای template-imprinted بر روی انتخاب پذیری در هنگام جداسازی مخلوطهای راسمیک موضوعی شناخته شده می باشد. ترکیب فعال نوری وبیولوژیک 1،3:4،6- دی انهیدروسوربیتول (ایـزوسورباید) موضوع این تحقیق می باشد که بـرای سنتز تعدادی از ترکیبات جـدید مونومرهای دی متاکریلاتی و گلیسیدیل متاکریلاتی بر پایه این ترکیب برای توسعه مواد ترمیمی دندانی جدید بکار رفته است. روشهای خلاصه شده سنتزی برای این مونومرهای فعال نوری دی متاکریلاتی به این صورت می باشد :1)تهیه مشتقات مونوبرومه (مونو،دی،تری) اتیلن گلیکول سپس تبدیل گروه هیدروکسی بصورت محافظت شده تترا هیدروپیرانیلی(thp). 2)واکنش ایزوسورباید با مشتقات مونو برومهthp- محافظت شده (مونو،دی،تری) اتیلن گلیکول. 3)رفع محافظت گروه thpاز محصول واکنش مرحله(2). 4)واکنش دی اُلهای جدید با متاکریلوئیل کلرید و سنتز محصولات دی متاکریلاتی جدید که شامل اسکلت ایزوسورباید متصل به (مونو،دی،تری) اتیلن گلیکول می باشد. در بخش دیگری از تحقیق، واکنش این دی اُلهای جدید با گلیسیدیل متاکریلات با روش سنتزی مشابهی مورد بررسی قرار گرفت. همه حد واسط ها و ترکیبات جدید پس از سنتز، خالص سازی شدند وساختمان آنها توسط طیف سنجی، ft-ir, 1h nmr, 13c nmr ودر بعضی موارد chn مورد شناسایی قرار گرفتند. همچنین پلیمریزاسیون این مونومرها به صورت رادیکالی و به طریق شیمیایی ونوری انجام شد و ویژگیهای آنها مورد بررسی قرار گرفت.