تجربه نشان می دهد که قاچاق انسان فقط بهره برداری از زنان نیست. قربانیان قاچاق انسان عبارتند از: مردان، کودکان و تمامی گروه ها که به روش های گوناگون مورد استثمار واقع می شوند. کودکان به عنوان اولین و آسیب پذیرترین هدف های قاچاق انسان به منظور کار یا استثمار جنسی تعیین شده اند. در حقوق کیفری ایران، نخستین بار در ماده 3 قانون حمایت از کودک و نوجوان، از قاچاق کودکان و حمایت از کودکان قاچاق شده سخن به میان آمد. بعد از آن در سال 1383، به دنبال تحولات بین المللی، قانون مبارزه با قاچاق انسان به تصویب رسید. این اقدام، هر چند خلأ قانونی در این حوزه را رفع کرد؛ اما تعجیل در تصویب آن موجب شد تا بسیاری از موضوعات مربوط به این جرم به سکوت برگزار شود. پژوهش حاضر، تلاشی جهت بررسی بسیاری از زوایای مبهم و ضعف های موجود در نظام حقوقی داخلی و بین المللی در موضوع قاچاق کودکان است. نگارنده همچنین با ارائه راهکارها و پشنهادات سازنده، در ابهام زدایی و هماهنگ کردن هر چه بیشتر حقوق کیفری ایران با اسناد بین المللی موجود، سعی وافری را عرضه داشته است.