دیدگاه کیفی متعدد در مورد ریسک بازار مطرح شده است. به عنوان مثال، چه نوع از ریسک وجود دارد. بدیهی است دانستن ویژگی ریسک¬های بازار مهم است. با این حال، ادبیات کمی در خصوص ریسک، بسیار اندک است. برای اندازه¬گیری ریسک بازار، از روش ارزش در معرض ریسک (var)، که دارای مزیت جامع و دوره¬ای بودن است استفاده شده است. در این پژوهش ارزش در معرض خطر (var) پرتفویی از چهار شاخص صنعت در بورس اوراق بهادار تهران شامل فلزات اساسی، پتروشیمی، قند و سیمان می¬پردازیم. به همین منظور برای تخمین ماتریس کواریانس شرطی از مدل¬های گارچ چندمتغیره¬ی پارامتریک استفاده می¬کنیم. به این صورت که ابتدا یک الگوی سیستم معادلات را به منظور تعریف ارتباط متقابل بین متغیرها تشکیل می¬دهیم. معادلات این الگو شامل وقفه¬های دیگر متغیرها نیز می¬باشد. سپس با استفاده از سه مدل تصریح واریانس شرطی، یعنی vech، bekk و ccc به تخمین ماتریس کواریانس شرطی با دو فرض نرمال بودن توزیع بازده دارایی¬ها و دارا بودن توزیع t- استیودنت برای آن¬ها می¬پردازیم. پس از تخمین تمامی حالات و مقایسه¬ی معیارهای اطلاعاتی، بهترین وقفه برای هر مدل انتخاب می¬شود. سپس پرتفوی فلزات را یکبار با اوزان بهینه و بار دیگر با اوزان مساوی تشکیل داده و ارزش در معرض ریسک آن¬ها محاسبه و با هم مقایسه شده¬اند. در پایان نیز از طریق آزمون پس¬نگر مبتنی بر تابع زیانو آزمون نسبت شکست¬های احتمالی کوپیک، دقت مدل¬های var بررسی شد. تمامی مدل¬ها از لحاظ آماری پذیرفته شده و قابل قبول هستند. نتایج نشان می¬دهد وقتی از اوزان بهینه برای تشکیل پرتفوی استفاده می کنیم، در سطح اطمینان 95%، مدل vech و در سطح اطمینان 90%، مدل bekk، تخمین مناسب تر و کم ریسک تر را نسبت به بقیه ارائه می دهند. با استفاده از اوزان بهینه در سطح اطمینان 95%، مدل bekk با تفاوت کمی از مدل ccc، مدل بهتر شناخته می شود، که این در حالی رخ می دهد که دقت مدل ccc و vech از مدل bekk بیشتر است. . نکته¬ی جالب توجه، بهتر نبودن همیشگی استفاده از اوزان بهینه به عنوان جایگزین اوزان مساوی می¬باشد و باید با توجه به نوع مدل انتخاب صورت گیرد.