افزایش و تنوع منابع اطلاعاتی در عصر حاضر همراه با تغییراتی در نگرش و تعاملات علمی محققان سبب گردیده است ارزیابی تاثیر و یا بررسی نقش مثبت و یا منفی این عوامل در رفتار اطلاع یابی و استنادی ایشان از نگاه سیاستمداران نظام آموزشی همچنین سازمان های ارائه دهنده خدمات به جوامع علمی بسیار مورد توجه قرار گیرد. این پژوهش به منظور شناخت رفتار استنادی اعضای هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد در استفاده از منابع چاپی و الکترونیکی و ارزیابی صحت استناد ات ایشان در تالیف مقالات صورت پذیرفته است. این پژوهش از نوع کاربردی و با استفاده از فن تحلیل استنادی انجام گرفته است. جامعه مورد بررسی مشتمل بر 1325 مقاله منتشر شده در مجلات داخلی توسط 238 عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد (با رتبه استاد و دانشیار) در فاصله زمانی 1389-1387 است. گردآوری داده ها در این بررسی با مشاهده مستقیم و ثبت اطلاعات در دو چک لیست (کاربرگه) از پیش تنظیم شده صورت پذیرفت، اطلاعات حاصل با استفاده از روش های اماری توصیفی و استنباطی در نرم افزارهای آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد از میان 297 مقاله نمونه، تنها 84 مقاله دارای استناد به منابع الکترونیکی بوده و به طور کلی میزان استناد به منابع الکترونیکی در میان 8110 استناد تحت بررسی، 316 استناد، معادل 89/3 % در میان کل استنادات می باشد. مجلات چاپی با 31/57 % و مجلات الکترونیکی با 3./43 % بیشترین محمل مورد استفاده در میان انواع منابع اطلاعاتی می باشد. بررسی صحت استنادات در میان منابع چاپی و الکترونیکی تفاوت معناداری را نشان داد. میزان خطای استنادی در میان منابع چاپی (16/36 %) و در میان منابع الکترونیکی (38/73 %) گزارش گردید. همچنین یافته ها نشان داد میزان خطای استنادی در منابع به زبان لاتین و فارسی تفاوت معناداری ندارد.