یکی از اساسی ترین و کاربردی ترین مفاهیم مورد نیاز جامعه ی امروز نوآوری وحمایت از مالکان فکری است. معمولا مالکان آثار فکری ما جوان هستند که هم سرمایه کافی در جهت تجاری سازی اموال فکری و هم تجربه مدیریتی لازم ندارد. صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر به عنوان یکی از مهمترین منابع تامین مالی برای مالکان فکری محسوب می شوند که دو مشکل مذکور را حل می کنند. به دلیل وجود یک محیط غیر قطعی و وجود اطلاعات نابرابر میان طرفین، وظیفه قرارداد منعقده میان مالکان آثار فکری و سرمایه گذاران خطرپذیر به مراتب سنگین تر می شود و متضمن شروط و اصولی است که بر این مشکلات فائق آید. در این رساله سعی شده است که ویژگی این قرارداد، ماهیت و اوصاف آن مورد بررسی قرار گیرد.